تئوریِ گونی

قانون‌فهمی و قانون‌دانی شهروندان مزاحم اصلی برای قانون‌گریزان است و تنها سپر شهروندان در برابر اصحاب قدرت. تمکین در برابر اقدامات غیرقانونی، قانون‌شکنان را جری می‌کند و سیکل باطل ظلم‌پذیری را تقویت می‌نماید. به قول جناب صائب:
اظهار عجز در بر ظالم روا مدار
اشک کباب موجب طغیان آتش است.

مکرر در مکرر گفته شد که کسی حق احضار کردن و الزام به پاسخگویی شهروندان را ندارد (ر.ک به پست private Number/No caller Id). تنها و تنها مقام قضایی است که حق احضار شهروندان را دارد آن هم بعد از ابلاغ از طریق ثنا و نه حتی تماس تلفنی.

ماده ۱۷۵ قانون آیین دادرسی کیفری مقرر می‌دارد: «استفاده از سامانه‏‌‌های (سیستم‌های) رایانه‏‌‌‌ای و مخابراتی، از قبیل پیام‌نگار (ایمیل)، ارتباط تصویری از راه دور، نمابر و تلفن، برای طرح شکایت یا دعوی، ارجاع پرونده، احضار متهم، ابلاغ اوراق قضائی و همچنین نیابت قضائی با رعایت مقررات راجع به دادرسی الکترونیکی بلامانع است». تبصره این ماده استفاده از سامانه‌های رایانه‌ای و مخابراتی را منوط به تهیه و تصویب آیین‌نامه‌ای‌ نموده است. نکته قابل توجه اینکه در «آیین‌نامه نحوه استفاده از سامانه‌های رایانه‌ای یا مخابراتی» سال ۱۳۹۵ هیچ خبری از احضار تلفنی نیست فلذا حتی مقامات قضایی هم نمی‌توانند افراد را تلفنی احضار کنند چه برسد به نهادهای غیرقضایی و امنیتی.

تلقی غلط رایج در میان مردم آن است «اگر نرویم می‌آیند ما را داخل گونی می‌کنند»!! نگارنده منکر این مسأله نیست که عدم اجابت احضارهای غیرقضایی و منوط کردن حضور به احضار قانونی، شاید موجب گزارش تندتر و چربتری شود اما آمدن و بردن، تنها براساس دستور مقام قضایی محقق می‌شود و اینگونه نیست که قضات بی‌در و پیکر افراد را بدون احضار جلب کنند چرا که ماده ۱۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری استثناست و جلب سخاوتمندانه بازپرس را در شرف تخلف انتظامی قرار می‌دهد. مقاومت و‌ عدم‌ حضور، حداقل این نتیجه مثبت را دارد که می‌دانید کدام شعبه شما را احضار کرده است و با چه اتهامی و با چه دلایلی.
اگر تئوری گونی درست باشد -که درست نیست- چه معنایی دارد که چون قرار است بیایند با گونی ببرند ما با پای خود برویم داخل گونی! این اقدام باعث وقاحت بیشتر گونی‌به‌دستان نمی‌شود؟

وقتی روسیه در مجلس دوم اولتیماتوم ۱۹۱۱ را مطرح و تهدید کرد که اگر با خواسته آنها تا ۴٨ ساعت موافقت نشود به ایران حمله خواهد کرد. مرحوم مدرس جمله‌ای تاریخی بر زبان راند و در صحن مجلس فریاد برآورد: «حالا که قرار است بمیریم چرا خودمان، خودمان را بکشیم».

انتهای پیام