تصویب و اجرای طرح صیانت نوعی سرکوب عمومی است!
امید فراغت/روزنامه‌نگار
معنی و مفهوم صیانت همان حراست، پاسداری و نگهداری است. سوال این است آیا اکثریت ملت باور می‌کنند که مسئولان نگران‌شان هستند؟ متاسفانه واقعیت این است که مسئولان بیشتر نگران خودشان شده‌اند، چرا که قدرت شبکه‌های اجتماعی باعث شده که پیدا و پنهان زندگی اکثریت مسئولان و اهل و عیال‌شان در معرض دیدگان ملت قرار بگیرد و به تعبیری نقاب از چهره برداشته شده است. احساس می‌شود در جوامع کم‌تر توسعه یافته دانایی جرم است! چرا که ملت دانا با هر گونه جهل و خرافاتی مبارزه می‌کند و آن را نمی‌پذیرد.
اگر مسئولان مملکت نحوه مواجهه با جامعه امروز ایران را آموخته بودند و متناسب با خرد عمومی جامعه اقدام و عمل می‌کردند، از فناوری و تکنولوژی استقبال کرده و از آن در راستای رشد و توسعه پایدار استفاده بهینه می‌کردند.
مسئولان مملکت متوجه باشند تصویب و اجرای طرح صیانت از شبکه‌های اجتماعی، خشمی بر خشم‌های مردم افزوده می‌کند. در فضایی که اکثریت ملت با انواع و اقسام مشکلات خرد و کلان اقتصادی و معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند و به تعبیری روح و روان‌شان مُچاله شده است اقدام و عمل‌های اینچنینی مسئولان در واقع نمک بر زخم ملت پاشیدن است!
در فضایی که سوء‌ظن جای حُسنِ‌ظن را گرفته است و اعتماد و باور عمومی جامعه نسبت به مسئولان دچار آسیب جدی شده است پیامِ تصویب و اجرای طرح صیانت این است که مسئولان به دلیل جامعه ترسی به دنبال سرکوب عمومی هستند!
مسئولان مملکت متوجه باشند پاک کردن صورت مسئله دوای دردشان یا بهتر است این طور بیان شود دوای درد مشکلات ریز و درشت اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و …نیست. احساس اکثریت ملت از تصویب و اجرای طرح صیانت، احساسِ زندان و زندانبان است.
احساسِ به بند کشیدن و به حصر کشیده شدن است، احساسِ سرکوب شدن و پایمال شدنِ حق و حقوق شهروندی‌شان است. به هیچ عنوان اکثریت ملت این احساس را ندارند که دلِ مسئولان برای‌شان می‌سوزد و نگران‌شان هستند.
انتهای پیام
