وادادگی مسئولان حفاظت عرصه‌ی جوبجی در مقابل معدن‌کاران/ در دنیا پزش را می‌دهید در ایران شیره‌ی جانش را می‌مکید
مریم اطیابی
«عرصه و حریم جوبجی» در نیمه‌ی دوم سال ۹۸ از سوی وزارت میراث فرهنگی مصوب شده بود اما هنوز پس از یکسال به استانداری ابلاغ نشده است!
این همان عرصه و حریمی است که سال ۸۸ تعیین شده و فقط ده سال طول کشیده مصوب شود و لابد که ده سال هم طول می‌کشد ابلاغ شود؟ چرا؟
خب اگر ابلاغ می‌شد که مسئولان اداره کل میراث فرهنگی خوزستان و رامهرمز و مدیر پروژه جوبجی و وزیر و معاون میراث فرهنگی کل کشور و مدیر امور پایگاه‌ها و مدیریت بافت‌ها، محوطه‌ها و بناها همگی باید پاسخگو می‌بودند که چرا در طول این همه سال کشت و زرع روی عرصه پیشنهادی انجام شد و چرا حفاری‌های قاچاقچیان ادامه داشت و چرا عرصه و حریم از سال ۸۸ تاکنون مصوب و ابلاغ نشده و چرا سازمان آب و برق اصرار به عبور کانال آبرسانی از این محوطه دارد و چرا از سال ۹۳ باستان‌شناسان راهی محوطه شده‌اند و چرا از روی این عرصه به دلیل احداث جاده از وسایط نقلیه سنگین تا موتور سیکلت رد می‌شود و چرا معدن‌کاران در عرصه جاده می‌‌سازند؟!
آسان‌ترین راه اما این است گنجینه جوبجی را به همراه سایر آثار نفیس ایران بار چمدان‌ها کرده و هر چه فعالان میراث‌فرهنگی داد بزنند که پشتوانه پول مملکت، ثروت ملی، هویت ایران را با ۴۲۹ اثر بی‌بدیل سوار هواپیما نکنید و به این بهانه، خودتان زودتر کیف و چمدان نبندید و در طیاره ننشینید و راهی این کشور و آن کشور نشوید، پنبه در گوش فرو کرده و نشنیدند!به هر حال هرچه باشد بهانه‌ی خوبی برای اتراق در این کشور و آن کشور پیدا شده. حالا اصلا لنگه این آثار هم پیدا نشود، هواپیما هم سقوط کند، داعش هم حمله کند، زلزله بیاید و… مهم نیست. ما راضی باشیم عالمی راضی است!
و به واقع چنین است. یک نفر پیدا بشود و بپرسد ۳۰ مهرماه ۹۹ مدیر کل میراث فرهنگی خوزستان و کارشناسان ذی ربط با امضای نامه‌ای چگونه عرصه جوبجی را به جای حریم برای ساخت جاده به معدن‌چیان داده‌اند؟ لابد بهانه‌شان این است که از روی نقشه سال ۸۸ نقطه‌نمایی کردند و در آن زمان این بخش حریم بوده نه عرصه! مگر نقشه‌ی جوبجی سال ۹۸ تصویب نشده است؟ نقشه نداشتند؟ یا هنوز پدیده‌ی اینترنت به خوزستان و تهران نیامده تا بشود فایل نقشه را از دفتر ثبت آثار تاریخی در وزارتخانه به اداره کل میراث فرهنگی خوزستان ارسال کرد؟ چگونه حاضر شدید چنین خبط بزرگی بکنید؟
چه کسانی و چگونه به بهانه‌ی معدن و اشتغال و..بستر رودخانه اعلا و عرصه‌ی جوبجی را برای جاده‌کشی دو دستی تقدیم معدن‌کاران کردند؟!محیط زیست کجاست؟ وزارتخانه میراث فرهنگی کجاست؟ وزارت صنعت، معدن، تجارت و معدن‌کاران چه قدرتی دارند که همه در مقابلش سکوت می‌کنند.این در حالی است که معاونت حفاظت و بهره‌برداری از منابع طبیعی استان، اداره کل حمل و نقل جاده‌ای استان، پلیس راه فرماندهی انتظامی استان (به دلیل بسترساز بودن این جاده در وقوع حوادث ناگوار رانندگی) مخالف احداث جاده‌ی جایگزین دسترسی معادن جوبجی در حاشیه رودخانه اعلا بودند.
از سویی به استناد گزارش یاران ۳۱۳ ، در۱۴ آبان ماه ۹۹ اهالی روستای دهیور در اعتراض به عبور سنگ‌شکن‌داران از روستای دهیور مقابل فرمانداری رامهرمز تجمع کردند.همچنین ۲۲ آبان ماه دادگستری مصوب کرد که جاده‌ی دسترسی به معادن جهت رفع مشکلات موجود،موقتا باز شده تا معادن داران در فرصت مقتضی نسبت به احداث جاده جدید دسترسی به معادن اقدام کنند.
حال در ۲۲ آذر ماه لودری از جبهه‌ی شمالی وارد عرصه‌ی مصوب جوبجی و زمین‌های کشاورزی شده و در کمال بی‌شرمی می‌خواسته گمانه‌های کاوش‌های باستان‌شناسی را هم پر کند و به کار خود ادامه دهند! اما چه کسی جلوی این افراد ایستاد؟ مردم محلی روستای دهیور نه میراث فرهنگی! این وضعیت محوطه‌ای است که در دنیا پزش را می‌دهند و در ایران مسئولان شیره‌ی جانش را به بهانه‌های واهی می‌مکند.
حالا پس از این اتفاقات ظاهرا تازه میراث فرهنگی خوزستان به تکاپو افتاده با نامه‌نگاری به سایر دستگاه‌های ذی ربط رامهرمز و استان خوزستان مثلا جلوی تعرض به عرصه را بگیرد! دستگاه نظارتی ورود پیدا کند که آیا این نامه‌ها اصلا به مقصد می‌رسد یا در دبیرخانه‌ی اداره کل خاک خواهد خورد و در نهایت فرجامی مثل وضعیت چغازنبیل در انتظار این نامه‌نگاری‌هاست.آیا نامه‌ی قبلی ابطال خواهد شد وعرصه‌ی جوبجی نجات پیدا خواهد کرد و خاطیان پیگرد قانونی می‌شوند یا همه رضایت می‌دهند.
به گزارش میراث‌باشی،کشف گنجینه طلایی و مفرغی حاکم عیلامی رامهرمز و تابوت دو زن عیلامی در روستای جوبجی در تاریخ ۹ اردیبهشت ۸۶ قدمتی حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ پیش از میلاد در تپه باستانی جوبجی را به ارمغان آورد.
انتهای پیام
