دکتر مهدی رهبر؛ گماردن مدیر نامتخصص برای موزه ملی عین خیانت به میراث فرهنگی است

دکتر مهدی رهبر از پیشکسوتان حوزه میراث فرهنگی و باستان‌شناسی در گفت و گو با میراث‌باشی گفت: متاسفانه من به دلیل کسالت نتوانستم در جلسه‌ای که اقای ضرغامی دعوت کردند حضور پیدا کنم.

ایشان از زمانی که آمده با حاشیه بسیار همراه بوده است نخستین آن انتخاب یک معاون میراث فرهنگی نامتخصص بود بعد هم انتخاب رییس نامتخصص موزه فرش و بعد هم قضیه پاسارگاد و‌ حریم وچاه آب و بافت تاریخی شیراز.

حالا هم که قضیه انتخاب نامتخصصان در حال اپیدمی شدن است. و این برای اقای ضرغامی و وزارتخانه اصلا خوب نیست.

چقدر آدم باید در این شرایط مملکت صبر داشته باشد که ادم‌هایی که تجربه و تخصص دارند و دلسوزند را رها کنند و بروند دست به چنین انتخاب‌هایی بزنند؟! اصلا میراث فرهنگی ظرفیت چنین شوک‌هایی را دارد؟ نه میراث هیچ جای مملکت دیگر ظرفیت حاشیه و خطا ندارد.

علت وضعیت کنونی مملکت آن است که آشپز را جای باغچه‌بان می‌گذارند و بالعکس بنابراین نه غذایی خوب پخته می‌شود نه باغی آباد می‌شود و هر دو خراب می‌کنند.

به جز دوره اقای احمدی‌نژاد هرگز چنین خطایی انجام نشد که مدیری نامتخصص برای موزه ملی انتخاب شود.

اصلا عقل و شعور می‌گوید باید مدیر موزه مادر مملکت متخصص باشد. کسی که دقت داشته باشد، درس همین کار را خوانده باشد، دلسوز باشد نه این که برای داشتن منصب این پست را بگیرد.

اقای نوکنده کسی است که تمام هم و غمش را برای موزه گذاشته، بهترین شخصی بود که برای موزه ملی انتخاب شده بود. شخصی فعال و دلسوز بود، تلاشش این بود ایران را به جهان بشناساند، تحصیلات و تخصص لازم برای حفظ و ارائه آثار این مملکت به مردمش و جهان را داشت، بین محافل علمی داخلی و خارجی اعتبار داشت مگر از یک مدیر و یک موزه ملی چه می‌خواهیم؟!

مگر می‌شود رییس موزه ملی نامتخصص باشد؟ با فامیل‌بازی و دوست‌ و رفیق‌بازی که نمی‌توان میراث فرهنگی یکی از چند تمدن برتر دنیا را اداره کرد.

یکبار این خبط و خطا در دولت نهم و دهم انجام شد نتیجه‌اش هم نمایان شد. یک اشتباه آن هم درچنین سطحی را هرگز نباید انجام داد و ریسکش را هم نباید پذیرفت؟ مگر این که اقای ضرغامی بخواهد بگوید من شبیه همان افرادم که بعید می‌دانم!

عقل و منطق می‌گوید برای یک کار تخصصی باید یک متخصص متعهد را انتخاب کرد. گذاشتن مدیر نامتخصص برای موزه ملی عین خیانت به میراث فرهنگی است.

ما ۶۰ سال در بیابان‌های این مملکت دویدیم برای حفظ میراث فرهنگی، برای این‌که اثار این مملکت برای نسلها و ایندگان این سرزمین حفظ شود.برای این که ایران به دنیا شناسانده شود. فرهنگش حفظ شود. این حق ما است که بخواهیم هر کسی را برای جایگاه میراث فرهنگی انتخاب نکنند و انتخاب‌ها شایسته و براساس تخصص و تعهد باشد.

ببنید دنیا چه کار کرده علت این که ما به بدبختی افتادیم و دست به گریبان هستیم این است که ادم‌های متخصص را بر سر کار نذاشتیم و حرف کارشناسان را آویزه گوش نکردیم. قلب انسان به درد می‌آید از این همه بدبختی. برای این که هر نامتخصصی را جایگزین متخصصان کردند. نه درد ایران را متوجه می‌شوند نه درد مردم را بعد هم می‌گویند چه کار کنیم؟

این کار را بکنید: از صندلی متخصصان فاصله بگیرید. بگذارید آنها کارشان را درست انجام دهند به مملکت متعهد باشید و خیرش را بخواهید تا چرخ‌های مملکت روی ریل قرار بگیرد.

انتهای پیام