کوتاهی مسولان میراث فرهنگی، انگیزه آتش سوزی جنگل های بوستان پردیس مجموعه جهانی تخت جمشید شد

آتش سوزی گسترده ای در شامگاه سه شنبه ۲۱ تیرماه ۱۴۰۱ خورشیدی به جان جنگل های بی دفاع بوستان پردیس مجموعه جهانی پارسه یا همان تخت جمشید افتاد و بیش از چند هزار متر از درختانی که میان ۵۰ تا ۶۰ سال دیرینگی داشتند را به کام نابودی کشاند که بی گمان کوتاهی مسولان میراث فرهنگی به ویژه در شهر مرودشت و پایگاه جهانی پارسه (تخت جمشید) که متولی اصلی حفاظت از این جنگل ها و درختان را بر دوش داشته، و مدیریت ناکارآمد در میراث جهانی پارسه انگیزه بنیادین آن بوده است.

در فیلمی که در همین گزارش آمده است روش غیر اصولی آبیاری درختان در بوستان جنگلی پردیس مجموعه جهانی پارسه را خواهید دید. اما مسولان میراث فرهنگی و پایگاه جهانی پارسه یکی از انگیزه های آتش سوزی را کمبود آب و خشکسالی عنوان کرده اند که چیزی جز پاک کردن صورت مسأله نبوده و نیست. همچنین چگونه است که در بوستان جنگلی پردیس مجموعه جهانی پارسه که فنس کشی و کنترل شده است مسافران با بی احتیاطی دست به آتش افروزی می زنند و حتا شناسایی هم نمی شوند؟ مگر وظیفه حفاظت از حریم درجه یک و میراث طبیعی محوطه جهانی پارسه بر دوش مسولان این پایگاه نیست. پس کجای کار می لنگد و گره کور آن کجاست؟

به راستی کوتاهی به این بزرگی که نزدیک بود فاجعه ای را رقم بزند باید چگونه توجیه کرد. چرا جنگل های بوستان پردیس مجموعه جهانی پارسه به حال خود رها شده است و چرا به موقع به درختان رسیدگی نشده است تا سبب پوسیدگی و خشکی شوند تا با اندک آتشی، همه درختان پیرامونی آسیب ببینند.

یک کارشناس میراث فرهنگی در همین زمینه به تارنمای فرهنگی مهرگان گفت : « شوربختانه گویا موضوع نگهداری از باغ پردیس در اولویت مدیریت میراث جهانی پارسه( تخت جمشید) و اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان نیست و سال هاست به حال خود رها شده است.

همچنین یک کارشناس کشاورزی در چارت اداره میراث فرهنگی دیده نشده است و این درحالی است که شمار فراوانی از اماکن تاریخی دارای پوشش گیاهی بوده و حتا شمار زیادی از مواریث طبیعی نیز درختان تنومند هستند و هیچ برنامه ای برای حفاظت و نگهداری از این مواریث طبیعی در دستور کار میراث فرهنگی قرار ندارد که اگر داشت شاهد چنین وقایعی نبودیم».

این کارشناس پیشکسوت میراث فرهنگی در دنباله سخنانش گفت : « نارنجستان کهنسال کاخ اردشیر فیروزآباد و سروهای بی مانند خرقه فیروزآباد به حال خود رها شده اند و این داستان سر دراز دارد…».

انتهای پیام