مرمت های غیر اصولی به قلعه «پوسکان» کازرون رسید
مرمت های غیراصولی و نامناسب بر روی آثار تاریخی فرهنگی چند سالی است که به یکی از موضوع های چالش براَنگیز و مهم در زمینۀ میراث فرهنگی تبدیل شده و هراز گاهی خبرهای پراکنده ای از آن در سراسر کشور به گوش می رسد. هم اینک نیز، دژ ارزشمند «پوسکان» در شهرستان کازرون گرفتار مرمت های غیراصولی و اِستحکام بخشی های نادرست و نارسا شده است.
مرمت و بِهسازی بر روی آثار تاریخی فرهنگی به ویژه بر روی آثار سنگی و باستانی، امروزه به یکی از دشواری های بزرگ و چالش براَنگیز وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور تبدیل شده است. کمبود بودجه در وزارت میراث فرهنگی و بهره نگرفتن از رایزنی و راهنمایی های کارشناسان پیشکسوت در اَمر مرمت و گاهی آماده و مصوب نکردن طرح مرمت در شوراهای فنی میراث فرهنگی استان ها و تاییدیۀ آن از سوی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی فرهنگی کشور، سبب شده است که برخی از آثار تاریخی فرهنگی ارزشمند و یگانه از مرمت های غیراصولی و نامناسب رنج برده و در برخی موارد دستخوش آسیب های برگشت ناپذیری شوند. همچنین با وجود این که، باید وزارت میراث فرهنگی یک نهاد تخصصی و ویژه در زمینۀ میراث فرهنگی و پاسداری و نگهداری از یادگارهای تاریخی فرهنگی کشور باشد، ولی رِخنۀ افراد سیاسی و غیرمرتبط و بدون تخصص در زمینۀ میراث فرهنگی به درون وزارت خانۀ میراث فرهنگی در یک دهۀ گذشته، این نهاد تخصصی و فرهنگی را با چالش رو به رو کرده است. از سویی، گاه زد و بندهای سیاسی و روابط دوستانه و مسایل غیرفرهنگی در پشت پردۀ سیاست گذاری ها در میان برخی از مدیران و مسوولان میراث فرهنگی، سبب شده است تا کارهای تخصصی به دست افراد و یا شرکت ها و موسسات غیرتخصصی و یا بدون پیشینۀ کاری (رزومه علمی) داده شود که نتیجۀ آن ها، مرمت های غیراصولی و گاه ناشیانه و حتا آسیب رسان به آثار تاریخی فرهنگی ارزشمند و تکرارناپذیر کشور است. در چندین سال گذشته، کم نبوده آثار تاریخی فرهنگی کشور که به سبب مرمت های غیراصولی و نامناسب آسیب دیده و به تیتر نخست خبرگزاری و روزنامه های کشور تبدیل شده اَند.
اما در دو سه سال گذشته، وضعیت مرمت غیراصولی آثار تاریخی فرهنگی کشور شتاب و رشد بیشتری پیدا کرده است که بیانگر نگاه غیرعلمی و سطحی و بدون دوراَندیشی برخی از مدیران و مسوولان میراث فرهنگی در استان ها است. هرچند که، نباید کمبود بودجه در وزارت میراث فرهنگی را نادیده گرفت که بی گمان اَنگیزۀ بیشتر این تصمیم گیری ها بوده است. با این همه، گاهی با همان بودجه اَندک و به فراخور شرایط مکانی و زمانی آثار تاریخی فرهنگی می توان با برنامه ریزی مناسب و آماده سازی طرح و پژوهش و بررسی های علمی و کارشناسی بر روی یک اثر تاریخی فرهنگی و بهره گیری از تجربه و دانش پیشکسوتان و کارشناسان اَمر به نتیجه های خوبی دست یافت. اما گویا هم چنان ” در بر همان پاشنه می چرخد ” و باید همواره بینندۀ مرمت های غیراصولی و گاه ناشیانه بر روی یادگارهای تاریخی فرهنگی ارزشمند و تکرارناپذیر کشور بود.
انتهای پیام
