آقای ضرغامی، کار شما پاسداری از میراث فرهنگی است، نه مسایل کشاورزی

ارزش و اهمیت یادمان های تاریخی و فرهنگی کشور که به ثبت جهانی در سازمان یونسکو رسیده اند بر کسی پوشیده نیست. همچنین با ثبت جهانی یک یادمان تاریخی و یا فرهنگی از هر کشوری، اَفزون بر جایگاه ویژۀ آن یادگار فرهنگی و تاریخی در درون کشورها، اثری است وابسته به همۀ کشورهای جهان. به سخنی روشن تر زمانی که یک یادمان تاریخی و یا فرهنگی به ثبت جهانی در سازمان یونسکو می رسد آن یادگار تاریخی و فرهنگی متعلق به همۀ مردم جهان است و کشورها خویشکاری دارند تا به بهترین روش و ابزار از یادمان جهانی کشور خود پاسداری و نگاهبانی کرده و در صورت نیاز از سازمان یونسکو کمک و راهنمایی و یا مشورت بگیرند. از سویی، برپایۀ قانون های میراث جهانی و سازمان یونسکو، هرگاه کشوری در پاسداری و نگهداری از میراث جهانی خود کوتاهی کرده و یا خطری برای آن، چه به گونۀ طبیعی و چه غیرطبیعی پدید آورد سازمان یونسکو با هشدار، آن یادمان تاریخی و یا فرهنگی را از ثبت خارج کرده و یا نمرۀ منفی می دهد و آن کشور باید متعهد شود تا دشواری های یادمان جهانی خود را هرچه زودتر و با شتاب برطرف کند. پس میراث جهانی یک کشور پیرو قانون های ویژه ای است و بایسته است تا کشورها به آن قانون ها پایبند بوده و مو به مو اجرا کنند.
اما وزیرمیراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی در سفر هفتۀ پیش خود به سرزمین همیشه جاوید پارس و در میان مردم شهر پاسارگاد با بیان دیدگاه های غیرکارشناسانه و غیرعلمی و احساسی از حفر چاه آب در حریم میراث جهانی پاسارگاد برای کشاورزی و کم شدن حریم آن سخن گفته بود..

انتهای پیام