زخم جانکاه بی‌مهری، کاروانسرای شوریاب فیروزه را از پا درآورده است
در هرگوشه از سرزمین پرشکوه ایران یادمانی از گذشتگان برجای مانده است. یادمان‌هایی از روزگاران دور و نزدیک که گواه تاریخ پرمایه و شکوهمند این سرزمین هستند. کاروانسراها به عنوان سازه‌های تاریخی بخشی از این یادمان‌های ارزشمند هستند. ویران شدن هر اثر تاریخی ویرانی پاره‌ای از پیکره‌ی این سرزمین است. سرزمینی که آیندگان نیز سهمی از آن دارند و بایسته است این امانت نیاکانی به‌درستی به آیندگان سپرده شود.
در میان انبوه کاروانسراهای ایران، که بیشتر در مسیر راه ابریشم ساخته شده‌اند، کاروانسرای «شوریاب فیروزه» نیشابور یکی از این یادمان‌های تاریخی برجای مانده از روزگار قاجار است. یادمانی که شوربختانه سال‌هاست زخم بی‌مهری بر تنش نشسته و این روزها کابوس ویرانی به جانش افتاده است.
این کاروانسرا به شوند (:دلیل) نبود رسیدگی و رها شدن به حال خود، اکنون در آستانه‌ی ویرانی کامل است. اگرچه میراث فرهنگی در سال‌های گذشته کارهای مرمتی را روی این سازه آغاز کرده است ولی مرمت فراگیری روی آن انجام نشده است. از سویی غارتگران میراث فرهنگی پیرامون این سازه دست به حفاری‌های غیرمجاز می‌زنند و بر ویرانی‌ها می‌افزایند. به‌گونه‌ای که حتا سنگ‌های ارزشمند و ناودان‌های آن دزدیده شده است.
کاروانسرای شوریاب فیروزه در سال ۱۳۸۱ به شماره‌ی ۵۹۰۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.
