بی‌مهری مسئولان میراث فرهنگی به موسس موزه زنده گلیم و قالی سیرجان؛ مریم افسری از دنیای فرش خداحافظی می‌کند
مریم افسری، موسس اولین موزه زنده گلیم و قالی در سیرجان، از بی‌احترامی و بدعهدی مسئولان میراث فرهنگی کشور به شدت گلایه دارد. او که سال‌ها با دست خالی موزه‌اش را اداره کرده و فرهنگ گلیم و قالی سیرجان را به گردشگران و دانش‌آموزان معرفی کرده، حالا از بی‌توجهی به تلاش‌هایش و اقدامات نادرست مسئولان در ایجاد موزه جدید ناراضی است. او در صحبت‌هایی تلخ از تصمیم خود برای خداحافظی از دنیای فرش خبر داد.
تأسیس موزه زنده گلیم و قالی؛ آغاز یک راه پرچالش برای مریم افسری با تأسیس اولین موزه زنده گلیم و قالی سیرجان، در سال‌های اخیر موفق به معرفی این هنر اصیل ایرانی به مردم و گردشگران شد. این موزه که به عنوان یک پروژه شخصی آغاز شد، به تدریج به یکی از جاذبه‌های فرهنگی و گردشگری سیرجان تبدیل گردید. افسری سال‌ها با دلسوزی و پشتکار، با وجود مشکلات مالی و بدون هیچ حمایت ویژه‌ای از نهادهای دولتی، موزه‌اش را نگه داشت و در راستای آموزش و معرفی فرش ایرانی به نسل‌های آینده، گام‌های مهمی برداشت.
با این حال، این موفقیت‌ها و تلاش‌های بی‌وقفه، به نظر نمی‌رسد که مورد توجه و قدردانی مسئولان قرار گرفته باشد. مریم افسری از بدعهدی مسئولان میراث فرهنگی و بی‌مهری‌هایی که به او شده است، به شدت ناراحت است.
بهره‌برداری از امتیاز موزه افسری برای پروژه ثبت جهانی، اما فراموشی پس از موفقیت‌ها
یکی از مهمترین انتقادهای افسری به مسئولان، بهره‌برداری از امتیاز موزه شخصی او برای پروژه ثبت جهانی گلیم و قالی است. افسری به یاد می‌آورد که چطور مسئولان از تجربیات و موفقیت‌های موزه او در راستای ثبت جهانی فرش سیرجان بهره بردند، اما پس از اینکه موزه جدیدی ساخته شد، دیگر هیچ توجهی به او و موزه‌اش نداشتند.
او با اشاره به اینکه حتی تابلوهای راهنمای موزه‌اش را از جای خود برداشته‌اند، احساس بی‌احترامی و بی‌توجهی به تلاش‌های سال‌های گذشته‌اش را ابراز می‌کند. افسری با ناامیدی از این وضعیت، اظهار می‌کند که دیگر انگیزه‌ای برای ادامه دادن به این مسیر ندارد و حتی از دنیای فرش خداحافظی می‌کند.
بی‌احترامی به موزه افسری؛ خداحافظی با دنیای فرش و هنرهای دستی
مریم افسری در صحبت‌هایش می‌گوید که این فیلم را نه برای درخواست توجه و یا جلب حمایت می‌گیرد، بلکه برای آن است که مسئولان دیگر دست به چنین بی‌احترامی‌هایی نزنند. او از اینکه تلاش‌هایش در معرفی گلیم و قالی سیرجان به فراموشی سپرده شده، ناراحت است و می‌گوید که دیگر نمی‌تواند ادامه دهد.
افسری اعتراف می‌کند که چیزی درونش شکسته است و از دنیای فرش خداحافظی می‌کند. او از اینکه حتی برای افتتاحیه موزه جدید دعوت نشده، بسیار غمگین است و این برخورد مسئولان را به عنوان ضربه‌ای بزرگ به انگیزه و روحیه خود تلقی می‌کند.
ضرورت احترام به پیشکسوتان میراث فرهنگی و حمایت از تلاش‌های شخصی
گزارش مریم افسری بیانگر یک مشکل اساسی در نحوه برخورد مسئولان با پیشکسوتان و فعالان حوزه میراث فرهنگی است. در حالی که بسیاری از موزه‌ها و پروژه‌های فرهنگی از حمایت‌های دولتی بهره‌مند می‌شوند، مسئولان گاهی فراموش می‌کنند که برخی افراد با تلاش‌های شخصی و بدون هیچ‌گونه حمایت مالی، در راستای حفظ و معرفی فرهنگ و میراث کشور گام‌های بزرگی برداشته‌اند.
مریم افسری یکی از این افراد است که در ایجاد و نگهداری موزه‌ای به نام خود در سیرجان نقش کلیدی داشته است. اما با وجود تلاش‌هایش، به نظر می‌رسد که مسئولان در زمانی که به دستاوردهای او نیاز داشته‌اند، از او استفاده کرده‌اند و پس از تحقق اهداف خود، دیگر به او توجه نکرده‌اند.
پیام افسری؛ یادآوری به مسئولان میراث فرهنگی
پیام مریم افسری در این ویدئو، تنها یک پیام از یک فرد خاص نیست؛ این پیام به تمامی فعالان و پیشکسوتان حوزه میراث فرهنگی و صنایع دستی است که ممکن است با بی‌توجهی و عدم حمایت مواجه شوند. افسری از مسئولان می‌خواهد که از تکرار این بی‌احترامی‌ها جلوگیری کنند تا انگیزه و تلاش افرادی که برای حفظ فرهنگ و هنر کشورشان تلاش می‌کنند، هرگز به نابودی نرود.
ناامیدی در میان تلاشگران میراث فرهنگی
گفت‌وگو با مریم افسری نشان‌دهنده وضعیت نامناسبی است که در آن بسیاری از فعالان میراث فرهنگی و صنایع دستی با آن مواجه هستند. وضعیت فعلی افسری که پس از سال‌ها تلاش برای حفظ فرهنگ و هنر ایرانی، با بی‌توجهی مسئولان مواجه شده، نشان‌دهنده نیاز به تغییر در نحوه حمایت و برخورد با این افراد است. این تخریب روحیه‌ها و انگیزه‌ها ممکن است در بلندمدت آسیب‌های جبران‌ناپذیری به فرهنگ و هنر کشور وارد کند.
انتهای پیام
