چرا نیروهای بومی در هرمزگان هیچ‌وقت رشد نمی‌کنند؟/رسانه‌ها و نمایندگان مجلس؛ مانع یا مشوق؟
هرمزگان به‌عنوان یکی از استان‌های مهم و استراتژیک ایران شناخته می‌شود. این استان با ظرفیت‌های اقتصادی فراوان، از جمله دسترسی به آب‌های آزاد و منابع عظیم طبیعی، همواره مورد توجه دولت‌ها و سرمایه‌گذاران بوده است. با این وجود، سوال مهمی که همواره ذهن بسیاری از ساکنان محلی را به خود مشغول کرده این است که چرا نیروهای بومی این استان هرگز به جایگاه‌های مدیریتی و سطح بالای تصمیم‌گیری دست نمی‌یابند.
برخی معتقدند که در پشت پرده عدم پیشرفت نیروهای بومی، نقش برخی رسانه‌ها و نمایندگان مجلس به چشم می‌خورد. آنها به جای حمایت از نیروهای بومی، این افراد را نادیده گرفته و حتی در مواردی سرکوب و در مرکز تخریب می‌کنند.
عوامل اصلی عدم رشد نیروهای بومی
یکی از دلایل عدم رشد نیروهای بومی در هرمزگان، ضعف ساختارهای آموزشی و کمبود امکانات حرفه‌ای برای پرورش استعدادها و آماده‌سازی آنها برای نقش‌های مدیریتی و کنار زدن نخبگان و جایگزین کردن آنها با نیروهای امنیتی است. همچنین، بسیاری از بومیان به دلیل عدم آگاهی کافی از حقوق خود و نبود شبکه‌های ارتباطی با پایتخت، از فرصت‌های شغلی کلیدی محروم می‌شوند. پست‌های مدیریتی و مهم نیز غالباً به افرادی از سایر استان‌ها و حلقه اول نمایندگان مجلس واگذار می‌شود که تجربه کار در هرمزگان را ندارند و اگر دارند اینکاره نیستند و به‌جای استفاده از پتانسیل نیروهای ماندگار و نخبه، آنها را نادیده می‌گیرند.
نقش نمایندگان مجلس در این مسئله
نمایندگان مجلس می‌توانند نقشی اساسی در حمایت و پیشرفت نیروهای بومی ایفا کنند، که کاملاً بی‌تفاوت و در بسیاری موارد خود به مانعی برای این رشد تبدیل می‌شوند. غالب نمایندگان به‌جای پیگیری مشکلات و معضلات بومیان و تلاش برای ارتقای جایگاه شغلی آنها، بیشتر به منافع شخصی یا گروهی توجه دارند. این امر موجب می‌شود که نیروهای بومی در سایه باقی بمانند و فرصت‌های ارزشمند شغلی به افراد غیربومی سپرده شود.
بی‌توجهی و هم‌صدایی رسانه‌ها با سرکوب‌گران
نقش رسانه‌ها در این میان غیرقابل‌انکار است. رسانه‌ها می‌توانند به‌عنوان یکی از ارکان اصلی اطلاع‌رسانی و نقد، حامی منافع نیروهای بومی باشند، اما در هرمزگان، وضعیت به گونه دیگری است. بسیاری از رسانه‌های محلی به جای توجه به مشکلات بومیان، صدای مسئولین حکومتی هستند تا مردم حتی مشاهده می‌شود بیانیه‌های مطبوعاتی که در حمایت از خبرنگاران منتقد که صدای مردم بودند را هم تکذیب کرده و با سرکوب‌گران هم‌صدا می‌شوند. در واقع، افرادی که امروز در هرمزگان رسانه در اختیار دارند، غالباً مشاوران یا دست راست نمایندگان مجلس و یا مدیران روابط عمومی ادارات دولتی هستند. از چنین افرادی نمی‌توان انتظار داشت که صدای مردم باشند و استقلال لازم را در انعکاس مسائل واقعی استان داشته باشند. این افراد بیشتر به فکر منافع شخصی، حزبی و حفظ شبکه‌های حمایتی نمایندگان مجلس هستند. در حقیقت، هرمزگان چیزی به نام «رسانه آزاد و مردمی» ندارد و همین امر باعث شده است که مسائل مردم در سایه بدون مطالبه گری بماند و به سطح ملی نرسد.
راه‌حل‌های پیشنهادی برای بهبود وضعیت نیروهای بومی
برای تغییر وضعیت فعلی، ابتدا باید فرهنگ شفافیت و پاسخگویی در سطوح مدیریتی استان تقویت شود. نمایندگان مجلس و رسانه‌ها نیز باید نسبت به مشکلات و خواسته‌های نیروهای بومی حساسیت بیشتری نشان دهند و از توجه صرف به منافع گروهی پرهیز کنند. برگزاری دوره‌های آموزشی، ایجاد فرصت‌های شغلی محلی، و تقویت شبکه‌های حمایتی برای مردم می‌تواند به فراهم‌سازی بستری مناسب برای رشد آنها کمک کند. تنها در صورت ایجاد فضای همدلی و حمایت از نیروهای نخبه است که آنها می‌توانند نقش مؤثرتری در توسعه استان هرمزگان ایفا کنند.
سخن پایانی
رشد نیروهای بومی، ماندگار و نخبه در هرمزگان و دستیابی به جایگاه‌های مدیریتی برای آنها نیازمند همکاری و تعامل میان مردم، نمایندگان و رسانه‌هاست. هرچند چالش‌های متعددی در این مسیر وجود دارد، اما با تغییر رویکردها و تلاش‌های همگانی، می‌توان به آینده‌ای امیدوار بود که در آن نیروهای بومی سهم خود را در توسعه و پیشرفت استان و کشور ایفا کنند.
انتهای پیام
