سالی که نکوست از بهارش پیداست: به بهانه انتشار فهرست کارگروه انتخاب وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
پنجاه درصد ایرانیان در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت نکردند و نشان دادند که هیچ‌یک از نامزدها را شایسته اداره قوه مجریه نمی‌دانند یا چشم‌اندازی برای موفقیت آن‌ها نمی‌بینند. خیلی از کسانی هم که شرکت کردند و به آقای پزشکیان رأی دادند، بیشتر نگران تسلط رقیب او بر قوه مجریه بودند و بعید است که به موفقیت چشمگیر ایشان دل بسته باشند. اغلب آن‌ها می‌دانند که در شرایط فعلی کشور، نمی‌توان توقع چندانی از آقای پزشکیان داشت. با وجود این، جدا از آن‌که رأی داده باشیم یا نداده باشیم یا رأی خود را به نفع چه کسی به صندوق ریخته باشیم، نمی‌توانیم نسبت به عملکرد دولت جدید بی‌تفاوت بمانیم.
آقای پزشکیان در نخستین گام، به‌منظور آن‌چه شرکت دادن نخبگان و کارشناسان در اداره امور خوانده می‌شود، کارگروه‌هایی را برای تعیین وزرای پیشنهادی کابینه خود تشکیل داده است. موضوع این نوشته، کارگروه انتخاب وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است که انتشار فهرست اعضای آن، شوک بزرگی را به کارشناسان و کنشگران این حوزه وارد کرد. ۲۴ نفر به این کارگروه دعوت شده‌اند که در چهار دسته جای می‌گیرند:
دسته اول، افراد فاقد هرگونه سابقه در حوزه‌های سه‌گانه وزارت م.گ.ص که برای کارشناسان، کنشگران و خبرنگاران این حوزه ناشناخته هستند و روشن نیست که چگونه از کارگروه انتخاب وزیر سردرآورده‌اند؟ (اینان غیر از اشخاص سیاسی غیرمرتبط اما شناخته شده هستند.)
دسته دوم، افرادی که در سال‌های گذشته بدون هرگونه دانش و تجربه‌ای وارد این وزارتخانه شدند، رزومه‌سازی کردند و اکنون دارای سابقه و طرف رجوع محسوب می‌شوند! اینان از عوامل اصلی ناکارآمدی وزارت م.گ.ص و به حاشیه راندن نیروهای متخصص و کارآمد و متهم به انبوهی از خرابکاری‌ها و مشکل‌آفرینی‌ها هستند. مطمئنا اگر مملکت حساب و کتاب داشت، جای‌شان در محکمه بود نه کارگروه انتخاب وزیر! اطلاق صفت «نخبگان غیر دانشگاهی» به برخی از این افراد، توجیه یا سرپوشی بر حضور ناحق آنان در کارگروه مزبور و مصداق فریب افکار عمومی است.
دسته سوم، افرادی هستند دارای دانش و تجربه در حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اما دارای سوء سابقه؛ به‌گونه‌ای که برخی‌شان متهم به باندبازی، انحصار طلبی، سوء استفاده از موقعیت شغلی، اهمال در انجام وظایف قانونی و حتی تبانی در مسیر تخریب میراث فرهنگی هستند. برای نمونه، فردی به عضویت کارگروه درآمده که مشتهر و متهم به تبانی برای صدور مجوز تخریب یکی از با ارزش‌ترین بافت‌های تاریخی کشور است و رسیدگی به سوابق و اتهامات او از خواسته‌های فراگیر کنشگران میراث فرهنگی به شمار می‌رود.
دسته چهارم، معدود افراد دارای تخصص و دانش و خوش‌نام که معلوم نیست نظرشان میان جمعی با ویژگی‌های پیش‌گفته تا چه حد شنیده شود؟
روشن نیست در حالی‌که کارگروه تعیین وزیر اقتصاد ۱۲ عضو دارد، چرا تعداد اعضای کارگروه وزات م.ص.گ دو برابر است و این جمع متکثر و متفرق چگونه می‌توانند در مدتی کم برای انتخاب نامزدهای مناسب وزارت به اجماع برسند؟ چگونه است که بسیاری از کارشناسان زبده به این کارگروه دعوت نشده‌اند و در مقابل، شخصی که در نازل‌ترین سطح دانش و تجربه قرار دارد، تحت عنوان «نخبه غیردانشگاهی» علاوه بر این کارگروه در کارگروه‌های دیگر نیز عضویت دارد؟ آیا آقای پزشکیان از همین ابتدای کار با کمبود کارشناس و قحط‌الرجال مواجه شده است؟
از این‌ها گذشته، در حالی که بانوان پرشماری در حوزه‌های سه‌گانه وزارتخانه، از دانش عمیق و تجربه‌های ارزنده برخوردار هستند، چرا باید حضور بانوان در این کارگروه به دو نفر تحت عنوان «نماینده بانوان» محدود شود؟ آن هم دو بانویی که برای اهالی این حوزه ناشناخته هستند و معلوم نیست بر چه پایه و با چه ساز و کاری به کارگروه انتخاب وزیر راه یافته‌اند.
با این وصف باید گفت: سالی که نکوست از بهارش پیداست. دعا کنیم که وزارت میراث فرهنگی در دوره ریاست‌جمهوری آقای پزشکیان حال و روزی بدتر از امروز پیدا نکند.
انتهای پیام
