دو نوع قاضی و تفکر قضایی در سیستم داریم

۱- قضاتی که براساس شرف و وجدان و سوگندی خوردند فارغ از جناح بندی و مصلحت اندیشی‌های حکومتی و…. مبادرت به صدور حکم می‌نمایند.
۲- قضاتی که تحت تأثیر مافوق خود و یا تحت تأثیر عده‌ای خاص و بالحاظ مصلحت اندیشی و در جهت اندیشه‌های خاصی مبادرت به صدور حکم حکومتی می‌نمایند که صرفاً مصلحت عده‌ای در آن لحاظ شده باشد.
براساس قوانین موجود و سیستم آموزشی گذشته کسی در منصب قضا چه قاضی ایستاده و یا چه قاضی نشسته مشغول به کار بوده حداکثر می‌بایستی ده سال در رده دادیاری تجربه کسب می‌نمود و بعد ارتقاء رتبه قضاوت در کسوت بازپرسی یا دادرسی یا ریاست شعبه می‌نمود اما در حال حاضر با نادیده گرفتن این موضوع پس از کارآموزی قضایی و گذراندن شش ماه دوره آموزشی دادیاری یا دادرسی مشغول به کار می‌گردند که مجموع این موارد باعث نابودی سیستم قضایی عادلانه می‌گردند.