دست درازی غارتگران به آتشدان سنگی دوهزار سالۀ پارس!

سیاوش آریا: غارتگران و سوداگران یادمان های تاریخی – فرهنگی کشور به بهانه های خیال اَنگیز و پوچ یافتن گنجی که وجود خارجی ندارد با دست درازی به تنها آتشدان سنگی موجود در ایران با دیرینگی دوهزار ساله، فنس کشی گِرداگِرد آن را از بیخ و بُن کَنده و نشانه های این نابخردی را نیز پاک کرده و در نزدیکی آتشدان، کَند و کاوهای غیرمجازی را اَنجام داده اَند.

تخریب و آسیب رسانی و از میان بردن یادگارهای تاریخی – فرهنگی در یکی دو سال گذشته شتاب بیشتری گرفته و نابسامانی آن، گریبان گیر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شده و این وزارت خانه را با دشواری ای (معضلی) سخت و پیچیده رو به رو کرده است. اما در این میان، قانون روشن و شفاف است و اگر به درستی اِجرا شود بینندۀ دشواری های کمتری در این زمینه خواهیم بود.

مادۀ ۵۵۸ قانون مجازات اسلامی می نویسد، هرکس به همه یا بخشی از سازه ها، اَماکن، محوطه ها و مجموعه های فرهنگی – تاریخی یا مذهبی که در فهرست یادمان های ملی به ثبت رسیده است، یا آراسته ها (تزیینات)،ملحقات، تاسیسات، اَشیاء و لوازم و نوشته ها (خطوط) و نگاره های وابسته یا موجود در اَماکن نام برده شده، که جداگانه نیز دارای حیثیت فرهنگی – تاریخی یا مذهبی باشد، ویرانی وارد کند، اَفزون بر تاوان زیانِ (جبران خسارت) وارده، به زندان از ۱ تا ۱۰ سال محکوم می شود.

همچنین مادۀ ۵۶۲ همان قانون چُنین است، هرگونه کَنده کاری (حفاری) و کاوش به قصد به دست آوردن دارایی های تاریخی – فرهنگی ممنوع بوده و گناه کننده (مرتکب) به زندان از ۶ ماه تا ۳ سال و ضبط اَشیاء کشف شده به سود وزارت میراث فرهنگی کشور و اَبزارها و اَفزارهای (آلات و اَدوات) حفاری به سود دولت محکوم می شود. با این همه، به اَنگیزۀ اِجرا نشدن درست قانون ها و ناتوانی و کم کاری مدیران فرهنگی و نبود هماهنگی میان دستگاه ها به ویژه وزارت میراث فرهنگی با دادرسان (قضات) هر روز باید بینندۀ نابودی یا آسیب رسانی به یادمان های تاریخی اَرزشمند و بی همتای ملی خود باشیم. در فَرجام نیز، این یادگاری ها و هویت و شناسنامۀ بالنده و کیستی و چیستی یک ملت با فرهنگ و دیرینه است که از میان می رود نه تنها یک یادمان تاریخی – فرهنگی.

انتهای پیام