چهارتاقی «کرسیا» در شهر داراب با مرگ دست و پنجه نرم می کند
چهارتاقی های کرسیا در شهر داراب در بدترین شرایط نگهداری و حفاظتی به سر می برند و نفس های آن ها به شماره افتاده است و با مرگ دست و پنجه نرم می کنند.
چهارتاقی های دوقلوی کرسیا که در درون گورستان روستا جای گرفته اند، روزگار اندوه باری را سپری می کنند. بیشتر بخش های چهارتاقی ها با گذشت زمان و رسیدگی نکردن مسوولان میراث فرهنگی فرو ریخته است. کند و کاوهای غیرمجاز سوداگران یادمان های تاریخی در درون چهارتاقی خودنمایی می کند و دل هر دوست دار میراث فرهنگی و تاریخ ایران را به درد می آورد. خار و خاشاک و درختچه ها در عرصه و حریم یادمان ملی به چشم می خورد و صحنه زشت و ناخوشایندی را به جا گذاشته است. ترک و شکاف در درون بخش های گوناگون چهارتاقی ها ، روزگار تاریک و ناروشنی را برای یادمان ملی شهر داراب رقم زده است.
عوامل طبیعی و محیطی و بدتر از آن، عوامل انسانی نیز وضعیت بسیار بدی را برای چهارتاقی های کرسیا بوجود آورده است.
همچنین نگارنده در سال های گذشته با نگارش گزارشی کامل و جامع به وضعیت اندوه بار این بنای ملی اعتراض کرده و خواستار رسیدگی مسوولان شهری و استانی به این یادگار تاریخی ، فرهنگی شده بود. اما شوربختانه گویا «در بر همان پاشنه می چرخد!» و چهارتاقی های کرسیا همچنان به حال خود رها شده و در خطر نابودی و مرگ هستند.
چهارتاقی کرسیا از آثار تاریخی دوران قاجاریه است که در ۱۰ کیلومتری باختر (غرب) شهر داراب و در روستای کرسیا جای دارد. چهارتاقی دارای نقشه ای مستطیل شکل به درازای ۷ متر و پهنای پنج متر و نیم و ارتفاع یک متر و ۸۰ سانتی متر است که بخش زیادی از گنبد آن فرو ریخته و مقدار کمی از ساقه گنبد سالم برجای مانده است. پیرامون چهارتاقی را گورستانی در بر گرفته است. اشیای بدست آمده از پیرامون بنا و گورستان در برگیرنده سفال و شیشه بوده که سفال ها دارای نقش و خط های هندسی است و بیشتر مربوط به دوران اسلامی هستند.
ضخامت جرزهای بنا ۷۴ سانتی متر و دهانه ورودی های بنا که در چهار جهت اصلی قرار گرفته، یک متر است. بقایای یک ایوان در بخش خاوری بنا وجود دارد. هم اینک کف اصلی بنا روشن نیست.
در پایان امیدواریم که مسوولان میراث فرهنگی در شهر داراب و استان ، از خواب زمستانی بیدار شده و گوشه چشمی نیز به یادمان ملی داشته باشند تا خدای ناکرده از صفحه روزگار پاک نشوند.
نگاره ها از عیسا فولادفر است
انتهای پیام