پالایشگاه بندرعباس؛ ادعاهای سبز یا واقعیت‌های خاکستری؟/نمایش دستاوردهای زیست‌محیطی یا پوششی برای آلودگی‌ها؟
در حاشیه محیط‌زیست: نقدی بر عملکرد پالایشگاه بندرعباس در نمایشگاه محیط‌زیست مطرح می‌شود که مدیرعامل غیر بومی پالایشگاه بندرعباس بایستی پاسخگوی سوالات زیست‌محیطی باشند! و گواهینامه‌ها کافی نیستند؛ مردم بندرعباس نتایج ملموس می‌خواهند، پالایشگاه بندرعباس موجب کاهش آلاینده‌ها شده یا بازتولید آلودگی می‌کند؟ وقتی از نهال‌کاری می‌گویم بد نیست تا به بحران خاک هم اشاره کنیم امروز که پالایشگاه بندرعباس زیر ذره‌بین انتقادات استخدام و تعدیل نیروهای بومی و جایگزین آنها با نیروهای غیربومی با بستن دهان نماینده و استاندار از طریق دادن سهمیه طلایی استخدامی قرار دارد بحث زیست‌محیطی که قربانی تبلیغات صنعتی می‌گردد هم مطرح است کاش گوش مدیریت غیر بومی در پالایشگاه بندرعباس بدهکار بود و صدای مردم را می‌شنید و تناقضات در ارقام و عملکرد، شفاف می‌گفتند پالایشگاه بندرعباس چه چیزی را پنهان می‌کند؟ توسعه پایدار یا محیط‌زیست آسیب‌دیده مسئله این است که پالایشگاه بندرعباس کدام را انتخاب می‌کند؟
حضور شرکت پالایش نفت بندرعباس در بیست و دومین نمایشگاه بین‌المللی محیط‌زیست، علی‌رغم نمایش دستاوردهای زیست‌محیطی، با انتقادهایی درخصوص عملکرد واقعی این پالایشگاه در حوزه محیط‌زیست و عدم شفافیت در پاسخ به مسائل جدی زیست‌محیطی همراه شده است. این گزارش به بررسی جزئیات این حضور و طرح سوالاتی از مدیردعامل غیر بومی آن می‌پردازد.
نمایشگاه یا پوشش تبلیغاتی؟
حضور شرکت پالایش نفت بندرعباس در نمایشگاه محیط‌زیست با نمایش پروژه‌هایی چون کاهش آلاینده‌ها، مدیریت پسماند و دریافت گواهینامه‌های زیست‌محیطی مورد توجه قرار گرفته است. اما آیا این اقدامات در عمل به کاهش واقعی اثرات مخرب زیست‌محیطی منجر شده یا صرفاً ابزاری تبلیغاتی برای فرافکنی مشکلات است؟ بسیاری از فعالان محیط‌زیست معتقدند که نمایش این دستاوردها در فضای نمایشگاهی نمی‌تواند مسائل کلیدی، مانند آلودگی‌های ناشی از فعالیت پالایشگاه یا تأثیر آن بر اکوسیستم خلیج‌فارس را پوشش دهد.
سوالاتی که بی‌پاسخ ماند
یکی از پرسش‌های جدی در مورد عملکرد این پالایشگاه، نقش مدیرعامل غیر بومی آن است که آیا وی با شناخت کافی از حساسیت‌های زیست‌محیطی منطقه و چالش‌های محلی، توانسته اقداماتی بنیادین انجام دهد؟
۱. چرا علی‌رغم اقدامات زیست‌محیطی اعلام شده، هنوز از آلودگی هوا و آب در نزدیکی پالایشگاه گزارش می‌شود؟
2. آیا برنامه‌ای برای شفاف‌سازی میزان واقعی انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌های صنعتی وجود دارد؟
3. چرا آمارهای ارائه‌شده درباره کاهش آلودگی‌ها، به‌ویژه در زمینه ردپای کربن و دفع آب، به صورت دقیق منتشر نمی‌شوند؟
4. چه تدابیری برای مقابله با بحران پسماندهای نفتی که تهدیدی جدی برای خاک و اکوسیستم منطقه است، اتخاذ شده است؟
تناقض در ارقام و شفافیت
شرکت پالایش نفت بندرعباس مدعی است که انتشار آلاینده‌های هوا را به کمتر از سقف استانداردهای محیط‌زیستی رسانده است. اما آیا این ادعا با داده‌های واقعی و مستقل قابل تأیید است؟ چرا اطلاعات مربوط به پایش کیفیت هوا و آب در مناطق اطراف پالایشگاه به‌صورت شفاف و مستمر منتشر نمی‌شود؟ همچنین، با وجود دریافت گواهینامه‌های متعدد، برخی گزارش‌ها حاکی از تأثیر منفی فعالیت‌های پالایشگاه بر سلامت جامعه محلی است.
چالش‌های مدیریت غیربومی
مدیرعامل پالایشگاه بندرعباس، به‌عنوان مدیری غیر بومی، چقدر توانسته به نیازها و مشکلات خاص منطقه پاسخ دهد؟ آیا حضور وی منجر به همگرایی با جوامع محلی برای حل معضلات زیست‌محیطی شده است؟ ایفای مسئولیت اجتماعی در دوره جدید نیز به ساخت یک تیم ورزشی با هزینه های غیر شفاف انجامید.
عملکرد واقعی یا نمایش؟
حضور در نمایشگاه‌ها و دریافت گواهینامه‌ها ممکن است تصویری مثبت از یک سازمان ارائه دهد، اما برای مردم بندرعباس، آنچه اهمیت دارد، تأثیرات ملموس این اقدامات بر محیط‌زیست و کیفیت زندگی آنهاست. آیا پالایشگاه بندرعباس می‌تواند با شفافیت و ارائه اطلاعات دقیق، پاسخگوی این دغدغه‌ها باشد؟ یا همچنان میان ادعاهای روی کاغذ و واقعیت فاصله خواهد بود؟
برای ارزیابی عملکرد واقعی پالایشگاه بندرعباس در حوزه محیط‌زیست، نیاز به شفافیت بیشتر، پاسخگویی به سوالات اساسی و مشارکت جدی با جامعه محلی وجود دارد. تا زمانی که این مسائل حل نشود، نمایش دستاوردها در چنین نمایشگاه‌هایی نمی‌تواند اعتبار واقعی برای این شرکت به همراه داشته باشد.
محیط‌زیست؛ اولویت یا ابزار تبلیغات؟
یکی از نکات قابل‌توجه در گزارش‌های ارائه‌شده از سوی پالایشگاه بندرعباس، تأکید بر کاهش آلاینده‌ها و اجرای پروژه‌های سبز است. اما سؤالی که باید از مدیرعامل و تیم مدیریتی این شرکت پرسید، این است: این اقدامات تا چه حد اثرگذاری واقعی دارند؟
مطالعات محلی نشان می‌دهند که آلودگی آب و خاک در حومه پالایشگاه همچنان یک چالش جدی است. این مسئله نه تنها سلامت جامعه محلی بلکه تنوع زیستی منطقه را نیز تحت تأثیر قرار داده است. کشت و حفاظت از ۲۰۰ هزار نهال حرا در سواحل خلیج‌فارس اقدامی مثبت است، اما آیا این پروژه‌ها توانسته‌اند آسیب‌های ناشی از فعالیت‌های پالایشگاه را جبران کنند؟
تعهد به مسئولیت اجتماعی یا عملکرد نمایشی؟
پالایشگاه بندرعباس خود را پیشرو در اقدامات محیط‌زیستی معرفی می‌کند. اما نگاهی به واقعیت‌های موجود نشان می‌دهد که اقدامات این شرکت، بیشتر در چارچوب استانداردهای حداقلی باقی مانده‌اند. تیم داری در لیگ‌های فوتبال با مبالغی غیر شفاف و به صورت سفارشی از جمله این رویه در دوره جدید است.
پروژه “ردپای کربن” و کاهش ۳۴ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای تنها بخشی از مسئله است. چرا این کاهش‌ها به‌صورت شفاف با جزئیات در اختیار کارشناسان و رسانه‌ها قرار نمی‌گیرد؟
گواهینامه “ردپای آب” که به دلیل افزایش بازیافت آب مقطر به این شرکت اهدا شده، در شرایطی ارائه شده که بحران کمبود آب در منطقه همچنان پابرجاست. آیا این گواهینامه توانسته تغییری ملموس در دسترسی به آب شرب و منابع آبی سالم ایجاد کند؟
فقدان تعامل با جامعه محلی
یکی از موضوعات کلیدی در هر پروژه محیط‌زیستی، تعامل و همگرایی با جامعه محلی است. آیا پالایشگاه بندرعباس توانسته از پتانسیل بومیان منطقه برای حل معضلات زیست‌محیطی بهره بگیرد؟ آیا نشست‌هایی با حضور فعالان محیط‌زیست، دانشگاهیان و نمایندگان مردم برگزار شده است؟
مدیریت غیر بومی این پالایشگاه چقدر به نیازها و نگرانی‌های مردم بندرعباس آگاه است؟ چرا تاکنون پاسخی روشن به شکایات مردم در مورد آلودگی‌های ناشی از فعالیت‌های پالایشگاه ارائه نشده است؟
چالش‌های مدیریتی و لزوم شفافیت
یکی از پرسش‌های کلیدی که باید از مدیرعامل پالایشگاه بندرعباس پرسید، این است:
چرا گزارش عملکرد زیست‌محیطی این شرکت به‌صورت منظم و با جزئیات دقیق منتشر نمی‌شود؟
آیا شرکت برنامه‌ای برای جبران خسارات زیست‌محیطی واردشده به اکوسیستم خلیج‌فارس دارد؟
چرا در پروژه‌های جدید مانند “ارتقای کیفیت فرآورده‌های سنگین”، ارزیابی دقیق اثرات زیست‌محیطی منتشر نمی‌شود
حاشیه‌ای بر گواهینامه‌ها
گواهینامه‌های زیست‌محیطی ارائه‌شده به شرکت پالایش نفت بندرعباس، به‌عنوان دستاوردهایی شاخص معرفی می‌شوند. اما این گواهینامه‌ها، که عمدتاً بر اساس شاخص‌های خوداظهاری ارائه می‌شوند، نمی‌توانند جایگزین اقدامات واقعی برای حل مشکلات زیست‌محیطی شوند. مردم بندرعباس انتظار دارند این گواهینامه‌ها، بازتاب‌دهنده تغییرات ملموس در کیفیت هوا، آب و خاک منطقه باشد، نه ابزاری برای افزایش اعتبار شرکت قلمداد یابد.
پیامی به مدیریت پالایشگاه بندرعباس
اگر پالایشگاه بندرعباس واقعاً به توسعه پایدار و حفاظت از محیط‌زیست پایبند است، باید شفافیت بیشتری در ارائه آمار، همکاری گسترده‌تر با جامعه محلی و پاسخگویی به دغدغه‌های زیست‌محیطی داشته باشد. حضور در نمایشگاه‌ها و ارائه گواهینامه‌های زیست‌محیطی زمانی معنا پیدا می‌کند که مردم منطقه به‌صورت مستقیم نتایج این اقدامات را در بهبود شرایط زندگی خود احساس کنند.
شرکت پالایش نفت بندرعباس، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین پالایشگاه‌های کشور، باید فراتر از اقدامات نمایشی، وارد فاز عملیاتی در حوزه محیط‌زیست شود. تنها از این طریق است که می‌توان اعتماد مردم و کارشناسان را جلب کرد و نشان داد که توسعه صنعتی و حفاظت از محیط‌زیست می‌توانند در کنار هم قرار گیرند، نه در تقابل با یکدیگر، این امر راهگشاست.
انتهای پیام
