وزیر میراث شدی

فاطمه علی‌اصغر

قرار نبود بازی این‌گونه پیش برود و ساحت زخم‌خورده میراث چندهزارساله وطن دوباره آلوده به سیاست شود. آن هم نه نوع سیاست‌ورزی‌ حکیمانه از گونه سیاست هرزه و تسویه‌حساب‌های ناشفاف و آلوده. هیچ‌کجای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به این شیوه ناصحیح نمی‌آید.

این پیرهنی که برای این وزارتخانه دوخته شده، کج‌وکوله است. این روز در تاریخ ایران باقی می‌ماند، به تاریخ ۳۰ امرداد ۱۴۰۳ که در صحن خانه ملت، وزیر یک وزارتخانه سرتاپا فرهنگی فراموش می‌شود. همان‌طور که پیش از آن هم قرار نبود، وزیری از دل یک کمیته شورایی بیرون بیاید که یک برنامه درسا و حسابی نداشته باشد. نباید کار از اول به این‌جا می‌رسید تا گذشته‌ تکرار شود.

نباید کار به این لحظه از تاریخ می‌رسید که هزاران دغدغه میراثی روی زمین مانده و آرزوهایی به نام گردشگری به جای نفت! بشود محل پاره‌ای ادعاها و آنتی‌ ادعاها.

چرا یکی از برنامه برای جلوگیری از حفاری‌های غیرمجازی که جان محوطه‌های تاریخی را گرفته نپرسید؟ یکی از بافت‌های تاریخی ویران نپرسید؟ یکی از شترگاو پلنگی نپرسید که چارت اداری‌اش سازمان است، راس آن وزیر و عملکردش از یک اداره نازل‌تر است.

یکی هم نبود که از قوانین پوسیده‌ میراث بگوید که باید تغییر کند. واقعا حرفی برای گفتن نمانده. یکی در این مملکت نیست که فساد گردشگری را به چالش بکشد، ان‌ها که به جای آوردن توریست، مهاجر به خارج می‌فرستند.

یکی نیست از دست‌های پشت پرده‌ای بگوید که تاروپود فرش‌های ایرانی را پاره کرده و در جهان دیگر محلی از اعراب ندارد.

همه در حال تسویه‌حساب‌های شخصی‌اند و منفعت‌طلبی‌های تکه پاره. یکی نیست بگوید «برنامه شما چیست؟» اگر قرار نبود که اینگونه شود، حکایت وزارت شدن، سازمان پیشین چه بود؟

شاید بگویید چه حرف بی‌خودی در این زمانه‌ی به جان رسیده. حکایت ما اما زندگی در این‌ بیخودی‌هاست. در این تاریک‌روشنای نافرجام. وقتی که می‌دانی، در مجلس دعواست بر سر هیچ‌وپوچ و آن‌سوتر، خانه‌ای تاریخی در کوچه بخار از مدیران میراثی مجوز تخریب گرفته. مدیری که از فرصت بازی‌ها سوءاستفاده کرده و گفته احتمالا چه زمان خوبی برای تخریب!.وقتی که می‌دانی مارلیک و کنارصندل و …. از مشهورترین محوطه‌های جهان در حال تکه تکه‌شدن است. وقتی که می‌دانی با مجوزهای استادهای دانشگاه دارد چه اتفاقی می‌افتد. وقتی که می‌دانی رویه اگر این رویه باشد… باید صد رحمت به داعش بگویی که با پتک موزه موصل را خراب کردند و کار را یکسره.

انتهای پیام

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا