یک گوردخمه ساسانی در یکی از روستاهای فاروق مرودشت در شرایط بد حفاظتی و نگهداری به سر می برد. افراد ولگردنابخرد و فرومایه در درون این گوردخمه یادگاری نویسی کرده و چهره زشت و زننده ای را به نمایش گذاشته اند.
گوردخمه ها از آن دسته از یادمان های تاریخی و فرهنگی ارزشمند به شمار می آیند که از دید پژوهش و بررسی های باستان شناختی و مطالعات تاریخی و شرایط اجتماعی روزگار باستانی ایران از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. همچنین شوربختانه تا کنون پژوهش درخوری درباره گوردخمه ها، دخمک ها و یا استودان های دوران باستانی ایران انجام نگرفته است. این در حالی است که بیشتر گوردخمه ها و یا استودان های سرزمین پارس به ویژه در شهر مرودشت که از پراکنش بسیار زیادی نیز برخوردار است، در حال نابودی و از میان رفتن است و تا کنون هیچ گونه مستندنگاری و بررسی علمی بر روی آن ها انجام نشده است.
اما گوردخمه فاروق که مربوط به اوایل دوره ساسانیان است بر دامان کوهی نقش بسته و ترک و شکاف ها از بیرون و درون آن رو به فزونی است و آینده ناروشنی را پیش روی یادگار ساسانیان قرار داده است. همچنین افراد فرومایه در درون گوردخمه که دسترسی به آن کمابیش سخت و دشوار است را انبوهی از سنگ های کوچک و بزرگ ریخته و صحنه نازیبایی را به نمایش گذاشته اند.
بی گمان بدترین درد گوردخمه فاروق مرودشت، زخمی است که به وسیله انبوه یادگاری نویسی ها در درون آن بر تن رنجور و بی دفاع یادگار ساسانیان برجای مانده است.
باید دانست که این گوردخمه ساسانی نیازمند رسیدگی و حفاظت بیشتر است و نباید به حال خود رها شود.
گوردخمه ها نمونه ای از آرامگاه های باستانی هستند که جسد کامل فرد درگذشته در آن جای می گرفته و بنا به باورها و آیین های آن دوره تاریخی، آیین های ویژه ای برای گورسپاری ها انجام می گرفته است.
انتهای پیام
-
-
-
-
