خاموشی بودجه خواران فرهنگی در دهه امامت و ولایت

فاصله اعیاد قربان تا غدیر در ایران و برای بسیاری از افراد دغدغه‌مند در حوزه مذهبی و تبلیغی فرصت مناسبی است تا شعائر اسلامی را گسترش دهند. به همین منظور هم طی سالها دستگاه‌های عریض و طویل فرهنگی با بودجه‌های کلان و باسرنوشت نامعلوم در کشور به راه افتاده است که دست به سینه نظاره‌گر هستند و بعد از عبور از هر مناسبت به آمارسازی و بولتن‌سازی از فعالیت‌های مردمی می‌پردازند تا از این نمد کلاهی برای خود ببافند.

از این بدتر گاهی همین نهادها در نقش منتقد کم کاری دیگران را نیز زیر سوال می‌برند و طلبکار هم می شوند. علی‌رغم تأکید امام جمعه بندرعباس در خطبه‌های هفته گذشته نماز جمعه بندرعباس در خصوص اهمیت واقعه غدیر ، متأسفانه شاهدیم به جز آذین بندی چند خیابان و میدان و جشن در محلات آن هم توسط شهرداری بندرعباس اکثر دستگاه‌های متولی امور مذهبی و فرهنگی در مرکز استان، در سکوت و خاموشی مطلق به سر می‌برند و نهایتاً به نصب چند بنر در محل ورودی دفتر خودشان اکتفا کردند.

این در حالیست که سالهاست در زیر مجموعه دفتر نماینده ولی فقیه در استان مرکزی بنام بنیاد بین المللی غدیر فعالیت دارد که اهل سیاست استان بهتر از هر کسی از کاربرد واقعی این مرکز مطلعند. جهت اطلاع اینکه در بودجه ۱۴۰۱ کل کشور ، بودجه دستگاه‌های متولی این قبیل امور شامل وزارت فرهنگ و ارشاد ۵۰۰۸ میلیارد تومان سازمان تبلیغات اسلامی ۱۵۳۴ میلیارد تومان، شورای عالی انقلاب فرهنگی ۳۳۷ میلیارد تومان، شورای عالی حوزه‌های علمیه ۱۷۱۸ میلیارد تومان، شورای برنامه ریزی مدیریت‌ حوزه‌های علمیه خراسان ۱۶۸ میلیارد تومان ، شورای سیاست‌گذاری حوزه‌های علمیه خواهران ۴۶۰ میلیارد تومان، صدا و سیما ۵۶۰۸ میلیارد تومان، وزارت ورزش و جوانان ۳۱۲۴ میلیارد تومان، وزارت صنایع دستی ۲۱۴۷ میلیارد تومان، در بودجه ۱۴۰۱ اختصاص داده شده که در مجموع فقط در همین چند ردیف بودجه ای بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان به متولیان امور فرهنگی پرداخت می‌شود اما در نهایت در تمام کشور همین دستگاه‌های متولی امور فرهنگی با این بودجه سنگین وظایف خود را به گردن شهرداری‌ها محول می‌کنند تا هزینه‌های ان از محل عوارض شهروندان پرداخت گردد.

اما سؤال اصلی و اساسی اینجاست که چرا با وجود این همه دستگاه متولی و مدعی در بخش امورات فرهنگی و مذهبی و ورزشی تنها شهرداری بندرعباس باید به این قبیل امور بپردازد و برخی نهادهایی که از محل این بودجه ارتزاق می‌کنند تنها به چاپ نام‌ خود زیر بنرهای شهرداری اکتفا نمایند و در نهایت ته مانده بودجه‌ای که دارند را صرف یکی دو همایش آنهم از جنس مهمانان خاص و محدود نمایند؟

چرا اعضای شورای شهر در خصوص نحوه هزینه کرد بودجه‌های شهرداری و اموال مردم در اموری که دولت برای آنها ردیف بودجه‌ای در نظر گرفته حساس نیستند و سکوت می‌کنند؟ آیا ائمه معصومین (ع) راضی هستند هزینه کم کاری های متولیان امورفرهنگی جامعه از جیب شهروندان شهرها هزینه گردد و در نهایت این میراث شوم بدهی های سنگین شهرداری به شهردار بعد واگذار گردد یا اینکه اولویت این قبیل هزینه ها به آبادانی و عمران محلات کم برخوردار داده شود و اعضای شورای شهر نیز بر اساس وظایف ذاتی و قانونی خود ، تأمین سرانه‌هایی مثل بودجه‌های ورزشی و فرهنگی را از نهادهای اصلی متولی این امور مطالبه نمایند نه از نهادی که در تأمین حقوق پرسنل خود سرگردان مانده و ریال به ریال هزینه‌های آن را باید از جیب شهروندان بپردازد.

انتهای پیام