حمله با قمه به همسایه در پاسخ مراعات حال کودک اتیستیک
رویا بابایی خبرنگار حوزه معلولان
شاید باورتان نشود اما همسایهای در پاسخ به درخواست همسایه دیگرش برای مراعات حال کودک اتیستیکشان با قمه به آنها حمله کرد.
ماجرا این است که مادر کودک اتیسیک که تازه او را از تراپی به خانه برگردانده و مشغول خواباندن کودک است، با شنیدن صدای بالای موسیقی همسایه، سریع در اتاق کودک را میبندد تا او را از واکنش به صدا و تشنج دور نگهدارد و خود برای اعتراض از آپارتمان بیرون میآید.
او به محض باز کردن در آپارتمان با خندههای زن همسایه و روشن بودن دوربین فیلمبرداری پسر همسایه مواجه میشود و درمییابد این یک اتفاق عمدی و مدیریت شده است. بنابراین تلفنی شوهر خود را مطلع کرده و تقاضا میکند به خانه برگردد.
پس از برگشتن شوهر و در ادامه جر و بحثها، همسایه نه تنها از موضع خود کوتاه نمیآید و به ادامه سر و صدا در ساختمان تأکید میکند بلکه با بیان این نکته که «شما با اینکه فرزند علیل دارید زبانتان خیلی دراز است» برای چندمین بار این خانواده را مورد توهین و فحاشی قرار داده و در نهایت مرد همسایه با قمه به پدر کودک اتیستیک حمله میکند و با وارد کردن ضربات پیدرپی او را مورد ضرب و جرح قرار میدهد.
در همین حین کودک اوتیستیک در اثر ازدیاد سروصداها با وارد کردن ضربات مداوم به سر و کوبیدن سر به دیوار دچار تشنج و حمله عصبی میشود.
مادر این کودک نیز با دیدن لختههای خون که از دهان و بدن شوهرش بیرون آمده شوکه شده و نمیداند کودک را دریابد یا همسرش را که در حال خونریزی در راهپله افتاده، نجات دهد.
سایر همسایهها بهعنوان مطلع،جزئیات این ماجرا را به کلانتری محل گزارش داده و آماده اعلام گواهی و شهادت در دادگاه هستند.
این تنها یک برش کوتاه از زندگی چندین ساله این خانواده دارای فرزند #اوتیسم و تنها یکی از صدها درگیری لفظی و اهانتهای همیشگی همسایه به آنها و فرزند معلولشان است و قطعاً موارد مشابه این در همه جای ایران نیز وجود دارد.
وقتی نهادهای آموزشی و فرهنگی پس از سالیان سال، همچنان دستشان از برنامههای فرهنگسازانه خالیست، بروز این اتفاقات امری طبیعی است.
کاش بهزیستی مطلع بود که تنها وظیفهاش توزیع مستمریهای ناچیز بین مددجویان نیست و در زمینه آموزش و فرهنگسازی نیز وظایف سنگینی دارد که سالهاست بر زمین مانده…
انتهای پیام