به بهانه طرح آزادسازی خریدوفروش آثار باستانی و کاوش در محوطه‌های تاریخی/آقایان نماینده میراث‌فرهنگی حیثیت ملی است؛ قسم‌تان چه شد؟!
میلاد وندائی
«اوژن فلاندن» مستشرق مشهور در توصیف تخت‌جمشید می‌نویسد: «در بنا کردن پرسپولیس (تخت‌جمشید) دو عامل وجود داشت، دست پر قدرت بشر و مهارت استاد.»
این دو عنصر، عناصری هستند که این روزها در ایران ما همانند کوه نور و دریای نور، نایاب شده‌اند. این بار مجلسیان کم لطفی نکرده و به بهانه تامین بودجه و ارزآوری و اشتغال، دست در دل تاریخ و تمدن و آثار باستانی ایران زمین کرده‌اند و با ارائه طرحی با عنوان: «استفاده بهینه از اشیا باستانی و گنج ها» برای به حراج گذاشتن آثار باستانی مملکت که جزئی از تاریخ و فرهنگ ملموس و ناملموس تک تک ایرانیان است تلاش کردند.
در ماده ۴ این طرح آورده شده که دارندگان مدرک دکتری در تمامی رشته ها،(دقت بفرمایید تمامی رشته ها!) می‌توانند درخواست مجوز حفاری به وزارت میراث‌فرهنگی دهند! تصور کنید یک فارغ‌التحصیل رشته مامایی یا مکانیک و علوم آزمایشگاهی قصد حفاری در تپه باستانی و یا تاریخی موجود در روستا یا شهر خود را دارد، تنها تصورش را کنید که چه فاجعه‌ای به بار می‌آورد! تصورش هم هولناک است، چه رسد به حقیقت یافتن چنین کابوسی!
زمانی هم که تمامی متخصصان و غیرمتخصصان دلسوز از لحظه شنیدن این خبر در حال حرص خوردن و تلاش برای واکنش به این طرح هستند، وزیر میراث‌فرهنگی در کنار پل ورسک با خیال آسوده در حال تبلیغ صبحانه محلی در اینستاگرام خود است.
اما این تازه شروع کار است. در ماده ۵ این لایحه، حفظ امنیت حفاری که مثلا به یک دکترای مامایی سپرده شده برعهده خود اوست! یعنی بدون هیچگونه نگاه تخصصی و بدون هیچ مقدمه علمی و با هدف حفاری به انگیزه یافتن «گنج» و عتیقه، به یک دکتری مامایی اجازه می‌دهند بدون هیچ طرح پژوهشی و بهره بردن از نظر متخصصین یک بسم‌الله بگوید و کلنگ خود را آوار یک تپه تاریخی و باستانی کند.
در ماده ۶ این طرح تصور کنید همان متخصص مامایی با همکاری یک مسئول فنی که دقیقا مشخص نیست چگونه انتخاب می‌شود، می‌تواند هر شی باستانی و تاریخی یا به قول این دوستان عتیقه و گنجی را که پیدا کرد با یکماه زمان به وزارت میراث‌فرهنگی معرفی کند. همین شی یا اشیای تاریخی از هر جنس و نوعی که باشد را هم اگر با ناظر فنی زد و بند نکرد، می‌تواند مشخصات آنرا در اختیار وزارت میراث فرهنگی قرار دهد. اما آیا آن ناظر یا کارشناس فنی که مشخص نیست چگونه انتخاب می شود، چنان حب وطن دارد و به هویت تاریخی کشور متعهد است تا نتوان او را وسوسه مالی کرد؟
این طرح در ادامه وزارت میراث‌فرهنگی را مجبور می‌کند طی شش ماه اقدام به راه‌اندازی سامانه خرید و فروش اشیا عتیقه و گنج های ایران زمین کند! باور می‌کنید؟! نمایندگان مجلس ایران به دنبال آن هستند که آثار باستانی ایران زمین و هویت تاریخی و فرهنگی کشور را که در مجلس شورای اسلامی برای حفاظت از کیان و تاریخ و تمدن و وجب به وجب از خاک کشور قسم خورده‌اند، به فروش بگذارند! البته یک مزیتی برای ارگان های دولتی و موزه ها قائل شده‌اند که ابتدا آنها اقدام به خرید اشیاء کنند. برای مثال موزه تخت سلیمان یا موزه هگمتانه و یا موزه آبگینه برای خرید اشیاء باستانی در اولویت هستند. اما مشکل اینجاست که اولویت موزه‌ها اکنون پرداخت حقوق کارکنان و تامین بودجه‌های جاری است، حال به نظر شما آیا موزه‌ای که از دولت بودجه دریافت می‌کند و در خرج روزانه خود مانده است، می‌تواند میلیاردها تومان برای خرید اشیای باستانی بپردازد؟ بدون تردید خیر!
اما چشم این طرح که بی‌شک می‌توان گفت نقطه عطف داستان است و این همه را نوشته‌اند برای تنها این ماده، چیزی نیست جز، منسوخ کردن لایحه قانونی که مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۵۸ در آن هرگونه حفاری غیرمجاز و کاوش به قصد در آوردن اشیاء عتیقه و گنج به قول آنها و به قول ما باستان شناسان آثار باستانی؛ ممنوع کرد. قانونی که از قوانین بین المللی پیروی می‌کند و در تمامی ممالک دنیا جاری و ساری است و البته جزو بدیهیات است!
در پایان باز هم رجوع می‌کنم، به سخن اوژن فلاندن که مدست بشر و مهارت استاد عناصری ویژه در معماری و تاریخ ایران است.»
اما اکنون دست بشر تبدیل به دست غیب و مهارت استاد تبدیل به مهارت وکیل مردم برایچوب حراج زدن به تاریخ و تمدن و فرهنگ ایران شده است.
انتهای پیام
