به گزارش اشکان نیوز ، تپه اهرنجان در شهرستان سلماس استان آذربایجان غربی، یکی از مهم‌ترین و می‌توان گفت نخستین استقرارگاه جوامع انسانی در شمال‌غرب ایران است.
به گفته باستان‌شناسان وقتی آب و هوا مساعد می‌شود و بشر از مناطق کوهستانی وارد دشت می‌شود و زندگی یکجانشینی توام با کشاورزی و دامپروری را آغاز می‌کند، و اولین نقطه‌ای که در منطقه شمال‌غرب برمی‌گزیند، تپه اهرنجان است و برای همین این محوطه از نظر تاریخی خیلی مهم است.
در پاییز سال ۹۸ برنامه گمانه‌زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه اهرنجان با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی، پس از وقفه‌ای ۲۸ ساله، برای مدت یک ماه انجام شد.
گمانه‌زنی نشان داد که ساکنان سلماس در گذشته، مردمانی کشاورز و دامدار اما از طرفی دارای روابط تجاری با مناطق همجوار مانند شرق آناتولی، قفقاز جنوبی، فلات مرکزی و جنوب دریاچه ارومیه بودند.
وجود سنگ‌های مادر و ابزارهای ابسیدینی در هفت رنگ متفاوت و همچنین تراکم سردوک‌های سنگی و گلی، انواع سنگ‌ساب‌ها و ظروف سنگی گواهی بر این مدعاست که این منطقه دارای روابطی تجاری با مناطق همجوار بوده است.
باستان‌شناسان قدمت این اثر را برابر با هزاره هفتم قبل از میلاد، یعنی ۹ هزار سال پیش دانستند و معتقدند شاید این محوطه، نخستین استقرارگاه جوامع انسانی در منطقه شمال‌غرب ایران باشد.
یعنی در میان، استان‌های آذربایجان‌غربی، آذربایجان‌شرقی، بخش‌هایی از زنجان و شمال کردستان، بر اساس کاوش‌های انجام شده می‌تواند اهرنجان را قدیمی‌ترین استقرارگاه جوامع انسانی در دشت، در نظر گرفت.
این اثر به‌دلیل قرارگیری داخل شهر و منطقه توسعه شهری دچار آسیب‌های متعددی شده بود، بخش زیادی از حرایم استحفاظی آن به‌دلیل تفکیک و تبدیل به منازل مسکونی فرهنگیان از بین رفته و از طرفی برداشت خاک تپه برای امور ساختمانی از قسمت‌های شرقی و جنوبی آن، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به آن وارد آورده بود.
آثار کشف شده از این تپه تاریخی شامل سفال، استخوان، تیغه‌های ابسیدین، سنگ‌ساب، دست آس، هاون‌های سنگی و انواع سردوک‌هاست که براساس گونه‌شناسی مواد فرهنگی به‌ویژه سفالینه‌ها، این محوطه را می‌توان استقراری متعلق به ادوار مختلف فرهنگی نوسنگی جدید، مس سنگی، مفرغ و آهن محسوب کرد.
قرار بود این اثر تبدیل به یک سایت موزه شود اما…
انتهای پیام
