اشاره یک معمم به سیاه‌بازی دولت رئیسی

چند ماهی از تشکیل دولت آقای رئیسی می‌گذرد. کم کم می‌توان شناخت دقیق تری از این دولت به دست آورد. پیش از بررسی عملکرد حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی، عمرانی و سیاسی در مرحله اول باید به عملکرد خود رئیس دولت از نگاه بیرونی پرداخت.

آقای رئیسی در این مدت نشان داده است ‏به نظر مشاوران رسانه ای _که البته مشاوران حرفه‌ای به نظر نمی‌رسند_ اهمیت می‌دهد. تدارک کلید واژه برای سخنرانی های رئیس جمهور، زاویه های دوربین های عکاسی و مانند آنها کار “مهمی” است اما “همه” کار نیست، دوربین درمانی برای مدت کوتاهی جواب می‌دهد، خصوصاً این که ‏رئیس جمهور توان ذهنی این را نداشته باشد که تشخیص دهد که مردم متوجه می‌شوند که این کار نمایش است.

آقای رئیس جمهور که اهل مشهد است به این‌ مثل مشهدی توجه ویژه کند: یکی از همشهری های آقای رئیس جمهور برای خواستگاری از خانمی آماده می‌شده که رفیق اش از سر خیرخواهی ‏به او متذکر می‌شود که وقتی زنگ درب خانه را زدی، پشت آیفن بگو منم نگو مُیُم! مشهدی ساده دل هم در جواب رفیق اش می‌گوید خب میاد بیرون میفهمه مُیُم!!

رئیس جمهور باید قدرت فهم این را داشته باشد که بداند اگر مشاوری به او گفت “شما به راننده بگو اگر درست رانندگی نکنی خودم پشت فرمان می‌نشینم” نباید به حرفش گوش کند و بداند که جامعه می‌فهمد این سیاه بازی است که دور از شان رئیس جمهور است.

حال این رفتار را تسری دهید به امور حاکمیت و تشخیص صحت و سقم پیشنهادات وزرا و معاونین و غیر آنها. به جز دوربین را روشن میکنیم و ‏چند نفری از اطرافیان رئیس جمهور که اعضای اصلی ستاد انتخاباتی او هستند و در قوه قضائیه نیز همان ها حضور داشتند، باقی افرادی که به تیم این دولت پیوسته اند (البته تا جایی که من با ایشان صحبت کرده ام) رئیس دولت را ناتوان از فهم کارشناسی می‌دانند که توان اتخاذ ‏تصمیم‌های دقیق یا بزرگ ندارد.

در بهترین حالت دوستان‌مان با لبخند تلخی بحث را جمع می‌کنند که “آقای رئیسی داره بهتر میشه”!ما هم بهتر از بحث را جمع کنیم تا متهم به ریختن آب در آسیاب اصلاح طلبان نشویم…

انتهای پیام