ساعت ۹ و ۳۵ دقیقه صبح؛ پنج ساعت بعد از شروع حادثه، حریق فروکش می‌کند. مدیران محلی، مردم حاضر در محل و نیرو‌های امدادی و آتش‌نشان دور هم جمع می‌شوند تا پایان آتش‌سوزی را اعلام و عکسی به یادگار بگیرند اما ناگهان یک انفجار مهیب، تمامِ معادلات را برهم می‌زند.
انفجار، چرخ‌های قطار را تا شعاعِ ۵ کیلومتری پرتاب و موجِ حاصل از آن، تمام خانه‌ها در روستا‌های اطراف را آوار می‌سازد؛ تا ۲۰ کیلومتری کشته می‌دهد و حتی در مشهد، در حالی زلزله ۳ و نیم ریشتری ثبت می‌شود که شیشه‌های برخی خانه‌ها نیز می‌شکند.
هر کس که آن‌جا بود با محموله‌ای که توانست معادل ۱۸۰۰ تُن تی ان تی انفجار ایجاد نماید، در دم جان سپرد. بیش از چند صد کشته و هزاران زخمی، ثبت شد. فاجعه نیشابور در روزگاری رقم خورد که خبری از فضای مجازی نبود و مدیران از پاسخ‌گویی طفره رفتند و تا امروز، هیچ‌کس دقیق نمی‌داند که چه چیزی در آن قطار حمل می‌شد؟!
انتهای پیام
