دستبرد سوداگران آثار تاریخی به آتشکده بزرگ رستاق در شهر داراب

سوداگران اموال تاریخی و فرهنگی به انگیزه پوچ و خیالی یافتن گنج (که هیچ وجود خارجی ندارد) به آتشکده بزرگ رستاق داراب یورش برده و درون و بیرون سازه های چهارتاقی را مورد کند و کاو های غیرمجاز قرار داده و آسیب های برگشت ناپذیری را به یکی از مهم ترین آثار ساسانی کشور وارد کرده اند.

یکی از دشواری های بزرگ در زمینه میراث فرهنگی کشور نبود پالایش فرهنگ و آموزش است. حلقه گمشده ای که امروزه به مهم ترین چالش پیش روی یادگارهای تاریخی و فرهنگی کشور تبدیل شده است. همچنین کمبود نیروی کار انسانی در بخش یگان حفاظت میراث فرهنگی به ویژه در شهرها و روستاهای دور از مرکز استان ها و کمبود شدید بودجه،سبب شده است تا وزارت میراث فرهنگی نتواندبه درستی از یادمان های تاریخی و فرهنگی کشور نگاهبانی و پاسداری کند و همواره سوداگران فرومایه و نابخرد یک گام جلوتر از میراث فرهنگی بوده و آثار ارزشمند ملی و نیاکانی را مورد غارت و تاخت و تاز قرار می دهند. از سویی، قانون های میراث فرهنگی با آنکه شفاف و روشن است از سوی دادگاه ها به خوبی و درستی اجرا نمیشود و گاهی دیده شده، که قاچاقچیان اموال تاریخی پس از مدتی و با کمترین جریمه و زندان آزاد شده و دوباره دست به همان خرابکاری پیشین می زنند! و این موضوع نشان می دهد در این زمینه نیاز به پالایش فرهنگ و آموزش به شدت احساس می شود و تا آگاهی رسانی گسترده از سوی رسانه ها به ویژه تلویزیون و رادیو انجام نگیرد باید پذیرفت که وضعیت تغییر چندانی در این زمینه نخواهد کرد.

اما سودجویان فرومایه به چهارتاقی های دوقلوی شهر رستاق از شهرستان داراب دستبرد زده و حتا بخشی از گنبد چهارتاقی نخست و کوچک تر ریزش کرده و آسیب دیده است. با این همه، نگارنده موضوع را به مسوولان میراث فرهنگی استان آگاهی داده و خواستار رسیدگی و پیگیری آن شده است.

آتشکدۀ رُستاق در واقع، یک مجموعۀ تاریخی فرهنگیِ سِتُرگ و سِتَبر و با ارزش بوده است که بزرگترین و شاخص ترین آتشکدۀ استان به شمار می آید که به باور برخی از باستان شناسان در آغاز دورۀ ساسانیان و به گمان بسیار به دست اَردشیر بابکان، نخستین پادشاه دودمان ساسانی یا شاهپوریکم، ساخته شده که ازدیدگاه باستان شناسی و مِهرازی دارای ارزش بسیاری است و شاید پایگاه بُنیادین ساسانیان در سرزمین پارس بوده است.

چهارتاقی های ساسانی رُستاق با نام مجموعۀ تَنگ «چک چک» در تاریخ ۲۰ شهریورماه ۱۳۸۵ با شمارۀ ۱۶۱۲۲ به ثبت ملی رسیده است.

انتهای پیام