غبار فراموشی بر آتشکده آذرجو در شهر داراب

یکی از یادمان های ارزشمند کشور و سرزمین پارس که تا چند دهه پیش سالم و کامل پابرجا بوده و دارای ارزش بسیار فراوانی از دید پژوهش و بررسی های باستان شناختی و تاریخی است، آتشکده آذرجو در شهر داراب است که شوربختانه در سه چهار دهه گذشته، گنبد آن فرو ریخته و روزگار غم باری را پشت سر می گذارد و به حال خود رها شده است.

کندوکاو های غیرمجاز سودجویان اموال تاریخی به انگیزه پوچ و خیال انگیز یافتن گنج (که وجود خارجی هم ندارد) یکی از آسیب هایی که از چند سال پیش تا کنون، دامان این آتشکده ارزشمند را گرفته است. نبود تعیین حریم و عرصه از سوی مسوولان میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی استان و شهر داراب،سبب شده که زمین های کشاورزی گرداگرد این یادگار ملی را فراگیرند که یکی از تهدیدهای جدی برای آن به شمار می آید.

اما بی گمان مهم ترین چالش آتشکده آذرجو،نبود رسیدگی و رها شدن آن از سوی مسوولان شهری و استانی به ویژه متولی اصلی آثار تاریخی یعنی میراث فرهنگی است.

شاید مهم ترین دشواری آتشکده آذرجو را بتوان مرمت علمی و احیای بخش های ویران شده ای دانست که مصالح آن در کنار این سازه ارزشمند ریخته و رها شده است. همچنین باید دانست برپایه شواهد و اسناد این آتشکده در یک سده پیش کامل سالم و پابرجا بوده و می توان از روی همان سندها و نگاره ها آن را بازسازی و زنده کرد.

هم اینک آتشکده آذرجو را غبار فراموشی گرفته و در گوشه ای به حال خود رها شده است و روزگار سخت و دشواری را سپری می کند.

آتشکده‌ آذرجو در ۱۲ کیلومتری جنوب باختری داراب در دهستان شاهیجان در کنار چشمه بزرگ و برکه آبی جای گرفته است. مصالح به کار رفته در این سازه از سنگ و گچ بوده و نمای آن با آجرهایی مربع شکل آراسته شده است. این چهارتاقی در سده گذشته دارای گنبد بوده که امروزه به درون آن فرو ریخته است. سقف گنبدی شکل آتشکده آجری بوده و با بلندایی نزدیک ۱۲متر بر بالای سکوی مربع شکلی از سنگ و گچ برپا شده بوده است.در درون آتشکده درگذشته چهارتاقی‌ای به بلندای کمابیش ۱۵متر ساخته شده بوده که هم اینک از میان رفته است.درخت سدرکهنسالی درکنار چهارتاقی وجود دارد که در نقاشی کشیده شده به وسیله‌ فرصت الدوله شیرازی در یک سده پیش نیز دیده می شود.به نوشته مسعودی این آتشکده تا سده چهارم مَهی‌(قمری) آبادبوده و از ورجاوندترین آتشکده‌های بزرگ زرتشتیان به شمار می‌آمده است که در کنار چشمه‌ای طبیعی جای گرفته و به شماره ۱۵۶۰۲ در خوردادماه ۱۳۸۵ به ثبت ملی رسیده است.

انتهای پیام