زخم مرمت های غیر اصولی بر تن آرامگاه جاماسب خفر

مرمت های غیراصولی و آسیب رسان در یادمان های ارزشمند تاریخی استان پارس همچنان دنباله دارد و این بار زخمِ مرمت های نازیبنده و غیرکارشناسی شده بر تَنِ رنجور بنای نامدار به آرامگاه جاماسب در شهرستان خَفر نشسته و چهرۀ یادگار ملی را خَدشه دار کرده است.

آمدند اَبروی “آرامگاه جاماسب” را درست کنند، زدند چشمش را هم کور کردند! این زبانزد درست حال و روز امروز بنای نامدار به آرامگاه جاماسب در شهرستان خَفر است. یادمانی ارزشمند و بی همتا که سال های سال بود به حال خود رها شده، و گویا در سال ۱۳۹۶ و اوایل سال ۱۳۹۷ کار مرمت آن انجام شده است تا شاید درمانی باشد برای دردهای بی پایان و نافَرجامش. اما اِنگار که بخت با او یار نبوده که هیچ، دردی هم به دردهای پیشین آن اَفزوده شده است. زیرا مرمت های غیراصولی و غیرحرفه ای چنان چهرۀ بنای ملی را زشت و خَدشه دار کرده، که دل هر آشنا با موضوع میراث فرهنگی را به درد می آورد و چیزی جز اَفسوس و دریغ برجای نمی گذارد.

اما مرمت های غیراصولی و کارشناسی نشده در سرزمین همیشه جاوید پارس که قلب تپندۀ ایران زمین است و از دید یادمان های تاریخی و فرهنگی که همان میراث فرهنگی به شمار می آید دارای اهمیت ویژه ای است، گویا پایانی ندارد و همچنان دنباله دار است. از مرمت های غیراصولی دست سرباز هخامنشی در میراث جهانی پارسه تا مرمت سنگ نبشتۀ پهلوی شاهپوریکم در اِشکَفت حاجی آباد مَرودشت. و از مرمت آسیب رسان آتشکدۀ رُستاق داراب تا بنای دژ پوسکان در شهر کازرون. و این ها به گفته ای “مُشتی است نمونۀ خَروار” که نگارنده در دو سه سال گذشته آن ها را گزارش کرده و به آگاهی مدیران و مسوولان ادارۀ میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان رسانده است. ولی دریغ و اَفسوس که مرمت های غیراصولی که گاه به پیمان کاران بخش خصوصی سپرده می شود و هیچ نظارت درست و فنی و ویژه ای از سوی ادارۀ میراث فرهنگی بر روی آن ها نمی شود، همچنان دنباله دارد و به باور کُنشگران و کارشناسان میراث فرهنگی ادامۀ این رَوند بسیار خطرناک بوده و به زیان آثار تاریخی است. مهم تر از همه، هدر رفت بودجه را در پِی دارد. آن هم زمانی که، بدانیم وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور با دشواری بسیار فراوان بودجه و نیروی کار رو به رو است و بیشتر چالش های حوزۀ میراث فرهنگی در گِرو بودجه و مسایل مالی است.

انتهای پیام