مقبره امامزاده «شاه‌حسین» قربانی ناهماهنگی‌ها
این‌جا ورامین است. این امامزاده‌ای که می‌بینید، قدمتی سلجوقی دارد اما محصور میان حسینیه‌ای با قدمتی چندین ساله است. محراب بنای امامزاده داخل حسینیه افتاده و هیچ نهاد و ارگانی اقدامی برای ساماندهی و مرمت این بنای باشکوه تاریخی انجام نمی‌دهد. بنا میان ناهماهنگی در حال تخریب و فرسودگی مداوم است.
از مسئولان اداره میراث فرهنگی تهران می‌پرسیم، پول مرمت و ساماندهی ندارند. از مسئولان اداره اوقاف پرس‌وجو می‌کنیم، مرمت را وظیفه میراث‌فرهنگی می‌دانند. اعضای حسینیه می‌گویند، هزینه‌های مرمت سنگین است و آن‌چه امروز می‌بینیم ماحصل این ناهماهنگی‌ها این است: مقبره امامزاه شاه حسین از بناهای اواخر سلجوقی (ایلخانی) با برج مقبره هشت ضلعی و ثبت ملی که رو به فرسودگی است.
علی آقایی، کارشناس ارشد مرمت که سال‌هاست در ورامین فعالیت می‌کند، به میراث‌خبر می‌گوید: «ما بارها برای مرمت و ساماندهی امامزاده سید حسین پیشنهاد دادیم حتی یک بار تا مراحل نهایی رفتیم اما پروسه کند اداری در میراث‌فرهنگی و نبود هماهنگی‌های مناسب با اداره اوقاف ورامین این پیگیری‌ها به نتیجه نرسید. به نظر می‌رسد که همه ارگان‌ها و نهادها خواستار ساماندهی این بنای این امامزاده هستند اما هرگز امکانی برای ارتباط بین این ارگان‌ها فراهم نشده است.»
او اعتقاد دارد: «اگر دری از این بنای محصور مانده در حسینیه به بیرون باز شود، امکان زیارت برای مردم هم به وجود می‌آید، آیا بهتر نیست که درهای یک امامزاده باز شود؟.»
این وضعیت در حالی است که ورامین دارای بناهای مذهبی متعدد دوره اواخر سلجوقی ایلخانی است. از مسجد جامع ورامین تا امامزاده یحیی و امامزاده سیدفتح‌الله و بسیاری از بناهای دیگر. ورامین با داشتن پتانسیل‌های خاص معماری می‌توانست یکی از قطب‌های مهم گردشگری تهران باشد. سال‌هاست که دوستداران میراث‌فرهنگی به دنبال ایجاد موزه، ایجاد پتانسیل روستاگردی و معرفی جاذبه‌های این شهر تاریخی هستند اما تا کنون هیچ‌کدام این اقدامات در سطح مسئولان شهر تهران به صورت جدی حمایت نشده است.
بقعه امامزاده شاهزاده حسین یا شاه حسین در شمال ورامین قرار گرفته‌است. سبک معماری بنا شبیه برج علاءالدین و مسجد جامع ورامین است. بنای آستانه به مساحت ۳۰۰ متر مربع در دو طبقه احداث شده و اسکلت آن آجری و قسمتی از کاشی‌کاری معرق محراب آن باقی‌مانده است که از بقایای آثار هنری نفیس به شمار می‌رود. این بقعه در تاریخ ۲۰ بهمن ماه ۱۳۱۸ ذیل شماره ۳۳۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آخرین بازدیدها از بنای این امامزاده به این شرح است:
یک: هجوم ساخت و سازهای مردم چسبیده به دیوار برج
دو: نفوذ رطوبت به دیواره‌ها، دزدی کاشی‌های فیروزه‌ای از روی دیوار بیرونی بنا
سه: فرسایش و خطر ریزش پشت دیوار محراب ایلخانی بنا که در محوطه زمین خالی کنار بنا قرار دارد
چهار: محراب ایلخانی دارای کاشی معرق ارزشمند به شکل ناشیانه در محفظه فلزی و شیشهای به صورت نامطلوب نگهداری می‌شود.
پنج:پیگیری هیات امناء جهت ساخت زمین ضلع جنوبی برج مقبره که در اینصورت نمای بیرونی برج کاملا محصور می‌شود.
شش: نامناسب بودن ناودان‌های بنا و ریزش آب باران به بدنه بنا
حال باید با توجه شرایطی این بنای مذهبی- تاریخی دارد، این سوال مطرح شود چه زمانی قرار است برنامه ریزی برای ساماندهی بقعه‌های تاریخی ورامین انجام شود؟ وقتی که کل بنا فرو ریخت و دیگر از المان‌های تاریخی و مذهبی آن چیزی باقی نماند؟ این یک هشدار است به مسئولان میراث‌فرهنگی که پل میان اوقاف و میراث‌فرهنگی را بزنند تا بقعه‌های تاریخی بیش از پیش در معرض نابودی قرار نگیرند.
انتهای پیام
