اما بی گمان و با استواری می توان گفت که دست های پنهانی برای نابودی این میراث ارزشمند در کار است و افرادی در پی تعرض آشکار و از روی عمد به این محوطه باستانی و ارزشمند بوده و با خیال آسوده و بی پروا کار خود را پیش می برند! گواه این سخنان وضعیت دردناک و اندوه بار این یادگار نیاکانی و تعرض های پی در پی در یک ماه گذشته است.
سخن در خور نگرش و نکته درد آور آن است که نگارنده در یکی دو هفته گذشته وضعیت موجود تپه هیربدان داراب را به آگاهی مدیر کل میراث فرهنگی استان پارس و مسوولان یگان حفاظت میراث فرهنگی استان و حتا مسوولان در تهران رسانده است. اما دریغ از حرکت و گامی ارزنده برای پاسداری و حفاظت از این محوطه تاریخی و فرهنگی ارزشمند.
پرسش بنیادین از مسوولان شهری و استانی و کشوری این است که آیا به راستی ما می خواهیم که میراث گذشتگان برجای بماند و حفظ شود؟ آیا از پایه و اساس چیزی به نام میراث فرهنگی و یادمان های تاریخی اهمیتی برای مسوولان و مدیران مربوطه دارد؟
چگونه دم از گردشگری و توسعه آن می زنیم و شعارهای زیبا و رنگارنگ سر می دهیم، ولی هر روزه باید بیننده نابودی و آسیب به یادمان های تاریخی و فرهنگی کشور باشیم…
مسوولان و مدیران شهری و استانی در وزارت میراث فرهنگی، دهیاری، شورای شهر، فرمانداری و دیگر نهادهای مربوطه چه می کنند و چه پاسخی دارند…
تپه هیربدان داراب مربوط به هزاره دوم و سوم پیش از میلاد است که از ارزش بسیار فراوانی نزد کارشناسان امر و باستان شناسان برخوردار است و یکی از محوطه های مهم در جنوب کشور به شمار می آید.
شهر داراب در ۲۴۰ کیلومتری شهرستان شیراز جای دارد و یکی از شهرهای مهم باستانی کشور و استان است که آثار بسیار شاخص و مهمی را در خود جای داده است.
انتهای پیام
