خیاطیان رفت، اما…

برخی از ابهام‌ها که به اطلاع دیده‌بان رسیده به قرار زیر است و امید که مسؤولان گرامی در این باره خوانندگان کانال، از کارمندان تا متخصصان و کنشگران و دوستداران میراث، را آگاه کنند: اختلاف نظرهای گسترده خیاطیان با ذیحساب در مورد امضای اسناد و اوراق مالی، تا انتصاب خانم خندان، خواهرزاده‌اش، به عنوان مشاور خود، و در پست کلیدیِ معاون بودجه، تا گماردن همسر خانم خندان در هیأت‌مدیره شرکت حامیان؛ چشم‌پوشی بر تخلفات متعدد اداری و مالی مدیر توسعه منابع انسانی و تحول اداری اش (آقای شیزری)، که پیش از این در کانال به برخی از آنها اشاره شد؛ پافشاری و اجبار ذیحساب – طوری که گفته می‌شود علت فشار برای کنار گذاشتن‌اش هم به همین موضوع برمی‌گردد که گویا عواقبش دامان جناب خیاطیان را گرفت – برای امضای اسناد ۷ میلیارد تومانی از بودجه وزارتخانه جهت پرداخت و جبران زیان هیئت تصفیه صنایع دستی و شرکت حامیان، که قرار بود این پرداخت به عنوان یک شرکت صوری به نام «کهن قلعه جنوب» انجام شود‌ در حالی که شرکت مذکور در سال ۹۲ بر اساس تبصره ۴ ماده ۱۸۶ قانون مالیات‌های مستقیم تعطیل شده است و فاقد شماره شبا با همین نام در  سیستم پرداختی شرکت‌هاست.

و در اقدامی دیگر، آقای خیاطیان برای قانونی جلوه دادن صندوق حامیان کارکنان میراث فرهنگی، که گفته می‌شود دچار کسری بودجه شده و در مرحله ورشکستگی است، با بانک مهر ایران تفاهم‌نامه‌ای با عنوان افتتاح حساب قرض‌الحسنه کارکنان منعقد می‌کند، آن‌هم حسابی مشترک برای اشخاصی حقیقی: خود آقای خیاطیان و مدیرکل پشتیبانی وی، آقای محمودی آشتیانی!

و البته پیش از آن او، به جهت قانونی کردن کار، با وعده وام ۲۰ میلیون تومانی کارکنان را ترغیب به امضای وکالت‌نامه‌ای می‌کند، و این در حالی است که از بدو تشکیل صندوق حامیان از سال ۹۲ تا به امروز نه هیئت امنایی برای این صندوق تعیین شده و نه هیچ‌گونه گزارش مالی سالیانه به اعضا ارائه شده است! (نقدها بر شیوه‌ی اداره‌ی این شرکت در کانال در دسترس است و گویا مدیریت آن، آقای طاهری‌فر، مدتی است در دسترس نیستند)

قبلا اشاره کرده بودیم که مبلغ کلانی از کمک‌های رفاهی کارکنان کسر و ابتدا به صندوق حامیان واریز و با پرداخت ماهیانه چند فقره وام ۵ تا ۷ میلیونی به اعضا، عمل کسر حق عضویت از حقوق اعضا توجیه شد، اما در واقع بودجه اصلی به طرح طاحا منتقل گردید؛ صندوق دیگری که درون این صندوق به نام طاحا ایجاد شده و از محل آن وام‌های ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومانی به معاونان و مدیران وزارت‌خانه پرداخت می‌شده است که بعضاً در مواردی معاونان و مدیرانی هستند که حتی اقساط ناچیز این وام را هم پرداخت نکرده‌اند!

آقای خیاطیان، به واسطه‌ی کارشان، می‌بایست از این تخلف مالی بزرگ مطلع بوده باشد، چرا که کارفرمای صندوق حامیان آقای شیزری، مدیر کل توسعه منابع انسانی آقای خیاطیان، بود که عضو غیرموظف هیئت تصفیه صنایع دستی نیز بوده است!

تا ببینیم آیا وزیر جدید نسبت به شفاف کردن این مسائل – کاری که در دوره‌ی کوتاه مدیریت خانم احمدی‌پور گام‌های آغازینش برداشته شد – اقدامی خواهد کرد؟!

[بدیهی است که برابر روال کار کانال، هرگونه توضیحی که توسط مسوولان گرامی به دست دیده‌بان برسد، بی‌کم‌وکاست منتشر خواهد کرد]