این سنگها بیخ گوش ارواح سنگی چه می‌کنند؟!
گزارش: سعید فتوحی
در حالی که ارواح سنگی وردیج هنوز به ثبت ملی نرسیده‌اند تکه‌های سنگ کنار جاده احتمال ساخت و ساز جدید در اطراف این کوه را می‌دهد.
مشخص نیست این سنگها برای اجرای پروژه‌ای خاص در کنار کوه‌های شگفت‌انگیز روستای زیبای وردیج ریخته شده یا قرار است دیوار‌کشی خاصی انجام شود یا هدف اضافه کردن سکو برای پهن کردن فرش و بساط قلیان است.
نه تنها این اثر طبیعی خاص و ویژه ثبت طبیعی نشده است بلکه بیم آن می‌رود به دلیل مشخص نبودن حریم آن هر گونه ساخت و سازی هم در اطرافش صورت بگیرد.
عجیب‌تر این که باید پرسید اکنون مسئول این کوه‌ها میراث فرهنگی است که از سال ۹۸ قول ثبت طبیعی این اثر را داده یا بخش گردشگری استان تهران( به دلیل تعداد زیاد گردشگر و بازدیدکننده) یا دهیاری و فرمانداری و راهداری و حتی منابع طبیعی و شاید همه با هم!
اما آنچه مشخص است کوه‌های وردیج به حال خود رها شده‌اند. در پیچ پایین‌تر این کوه‌ها بساط قلیان‌سرا دیده می‌شود و هیچ ضرورتی به احداث سازه جدید آن هم درست جلوی کوه‌ها نیست.
از سویی گردشگران زیادی از این مجموعه طبیعی و روستا بازدید می‌کنند و به نظر می‌رسد هنوز هیچ طرح گردشگری و سرویس دهی خاصی برای گردشگران وجود ندارد.
روستایی که قابلیت تبدیل شدن به روستای نمونه گردشگری و ایجاد بومگردی و تولید محصولات بومی را با توجه به حجم گردشگران دارد.
از این رو کوه‌های وردیج هم همچون بافت تاریخی روستا که آماج ساخت و ساز است هر لحظه ممکن است با تهدید جدیدی روبه رو شود.
به گزارش میراث‌باشی، یکی از نقاط دیدنی تهران«کن و سولقان» است و روستای «وَردیج» در غرب دره کن است که روبروی آن در کمرکش کوه فرمانروایان سنگی قرار دارد.
خلل و فرج طبیعی و هوازدگی در سرما و گرما از دل سنگ‌های این کوه‌ها آثار طبیعی را بوجود آورده که مردم به آنها «ارواح سنگی» یا «آدمک جنّیان » می‌گویند.
در غرب تهران از بزرگراه خرازی که راه خروجی جاده وردیج -واریش است باید فقط ۸ کیلومتر رانندگی کرد تا به‌وردیج و این ارواح سنگی رسید.
روبرویش باغات و روستا با چشم‌اندازی دلنواز دیده می‌شود.
کمی پایین‌تر از دامنه کوه بساط چای و قلیان و دستفروشان بیشتر خودنمایی می‌کند.
سال ۹۸ محسن شیخ الاسلامی معاون میراث فرهنگی وقت استان تهران قول ثبت ملی کوه‌های زیبا و عجیب این روستا را به عنوان اثر طبیعی ملی داد امری که تا اکنون محقق نشده است.
میراث استان تهران کارشناس ثبت آثار طبیعی ندارد با این اوصاف تا کنون چندین اثر طبیعی در استان تهران ثبت رسیده است و حتی ادیب زاده قول پیگیری ثبت طبیعی خیابان درختی خاوه را هم داده است.اما حجم آثار ثبتی نسبت به آثار طبیعی موجود بسیار کم است و علت آن نبود نیرو و کمبود بودجه است.
از سویی وردیج روستایی با خشت و لاشه سنگ در دل دره و شاید یکی از نزدیکترین روستاها به تهران است و تا همین چند سال پیش قابلیت ثبت ملی شدن بافت را هم داشته.
اکنون دست کم ده برج وسط بافت روستا دیده می‌شود و این پرسش را پیش آورده مگر این روستا طرح هادی ندارد؟ با چنین برج‌هایی خودرو چگونه در کوچه‌های تنگ و باریک عبور خواهد کرد؟ فاضلاب این حجم از ساخت و ساز و جمعیت آن کجا دفن می‌شود و آب آشامیدنی در دراز مدت چگونه تامین می‌شود؟
همه این موارد اما سبب نمی‌شود تا فکری جدی برای ثبت طبیعی کوه‌های وردیج و طرح گردشگری و حفظ بافت تاریخی روستا نکرد.
ضروری است تا میراث فرهنگی استان تهران در پرونده‌های ثبتی خود نگاه جدی به بافت این روستا و کوه‌های وردیج داشته باشد.
انتهای پیام
