تاراج گران یک «استودان» را در مرودشت شکستند

یکی از آثار تاریخی و فرهنگی ارزشمند به جا مانده از دوران باستان «اُستودان» ها هستند. اُستودان ها جایگاه نگهداری استخوان مردگان بوده است. در نزد ایرانیان باستان به ویژه در آیین مَزدیَسنا (زرتشت) پاسداشت چهار آخشیج (عنصر) آب، باد، خاک و آتش اهمیت بسیار فراوانی داشته است. از همین روی، ایرانیان باستان برای پاک نگه داشتن زمین و آلوده نکردن خاک، مردگان خود را در دل صخره ها، دامان و سینۀ کوه ها و یا دَخمۀ بزرگ مرکزی (همانند دخمۀ یزد) به گور می سپردند. امروزه دیگر با نگرش به موقعیت و شرایط زیست اجتماعی و تغییر سبک زندگی و شهر نشینی که دامان بیشتر مردم را گرفته است، بهره گیری از دَخمه و اُستودان ها کاربرد خود را از دست داده است.

اما این یادگارهای تاریخی و فرهنگی دارای ارزش بسیار فراوانی نزد کارشناسان اَمر به ویژه باستان شناسان بوده و از دید پژوهش های تاریخی و بررسی های علمی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. با این همه، اُستودان ها، گوردَخمه ها و آرامگاه های باستانی در ایران در شرایط خوبی به سر نمی برند و به درستی از آن ها نگهداری و پاسداری نمی شود و بیشتر آن ها به حال خود رها شده است. گواه این سخنان نیز، وضعیت آشفته و اندوه بار بیشتر این یادگارهای تاریخی و فرهنگی در سراسر کشور است که در یکی دو دهۀ گذشته، نگارنده بارها گزارش هایی را مبنی بر دستبُرد، آسیب و ویرانی آن ها در خبرگزاری ها و روزنامه ها آگاهی رسانی کرده و بازتاب داده است و به گوش مسولان میراث فرهنگی نیز رسانده است.

انتهای پیام