فوتبال؛ فاقد نظارت

هر گاه کشورهای اروپایی را در ذهن خود تصور می‌کنیم، هر کدام از آنها را با ویژگی‌هایی می‌شناسیم. هنگامی که به ایتالیا می‌رسیم در مقایسه با سایر کشورها، آن را به دور از قانون و با حاکمیت یا حداقل حضور قدرتمند مافیا می‌دانیم. البته تردیدی نیست که در چند دهه اخیر این وضعیت تعدیل شده است، ولی هنوز با همسایگان خود از جمله سوییس و آلمان و یا اسپانیا فاصله‌ای معنادار دارد.

با وجود این نباید گمان کنیم که آنجا هم مثل اینجاست. چنین تصوری باطل است. کافی است که نحوه برخورد نهادهای نظارتی را در ایتالیا و ایران با مشکلات و اتهامات موجود در فوتبال مقایسه کنیم تا تفاوت عمیق میان دو جامعه را متوجه شویم.

در جامعه ما که فوتبال و قراردادهای آن یکی از زمینه‌های بروز فساد است، تا کنون چند فساد برملا شده و افراد مجرم به مجازات رسیده‌اند؟ زیان‌های فراوانی که بر اثر بستن قراردادهای مسأله‌دار به کشور و تیم‌های دولتی وارد می‌شود، در عمل هیچ‌گاه به نتیجه نمی‌رسد. امور باشگاه‌ها و رفتارهای خلاف بازیکنان که جای خود دارد و خیلی سریع سر و ته قضیه را به هم می‌آورند.

در باره شرط‌بندی‌ها و گاوبندی‌ها نیز چیزی نگوییم بهتر است. تا کنون انواع و اقسام اتهامات علیه داوری‌ها مطرح شده، دریغ از یک پیگیری حقوقی و موثر و تایید یا رد رسمی آنها. دولتی بودن تیم‌ها محلی شده است برای توزیع رانت و پول و قدرت و حمایت و… قراردادهای تبلیغاتی نیز معمولاً آن قدر با مشکل همراه است که کمتر کسی در باره آنها شک و شبهه‌ای دارد. همه اینها برای فوتبالی است که در سطح بسیار پایینی قرار دارد و بازیکنان آن در مقایسه با بازیکنان شاغل در فوتبال اروپا، بسیار ارزان هستند.

حال این را مقایسه کنید با اتفاقی که اخیراً در ایتالیا رخ داد. لوییس سوارز یکی از بهترین‌های جهان و بارسلونا که تابستان گذشته عذر او را از این تیم خواستند تصمیم گرفت به تیم یوونتوس برود. البته چون غیر ایتالیایی بود، تیم برای پذیرش او ظرفیت خالی نداشت. از آنجا که همسرش ایتالیایی بود با یک امتحان زبان ساده می‌توانست به تابعیت ایتالیا در آید. رفت و امتحان داد و قبول شد. طولی نکشید که کاشف بعمل آمد، وی از پیش سوال‌ها را می‌دانسته. حالا یک روزنامه مدعی شده که او به تخلف خود اذعان هم کرده است. بعلاوه با ورود دادستانی تحقیقات درباره تخلف مدیر ورزشی باشگاه یوونتوس و برخی مقامات آموزشی شهر محل امتحان در حال انجام است تا در صورت تخلف آنها محاکمه شوند.

اول اینکه چنین مسأله‌ای لو می‌رود خودش مهم است. ولی مهم‌تر از آن اینکه پس از لو رفتن تخلف، آمدن وی به ایتالیا بلاموضوع می‌شود ولی هنوز ماجرا تمام نشده است، زیرا دادستانی وارد قضیه شده تا اتهام را پیگیری کند. چنین اقدامی در میان ورزشکاران ما اگر رخ دهد، اساساً جرم شناخته نمی‌شود! حتی نوعی زرنگی هم هست باید به او مدال هم داد. نه فقط ورزشکاران، بلکه در باره برخی افراد و مدیران ادعا شد که دیگران به جایشان امتحان داده‌ و مدرک گرفته‌اند، ولی دریغ از کوچک‌ترین پیگیری.

من بازی‌های فوتبال را می‌بینم ولی درکی از جزییات کارشناسی آن ندارم که نظر دهم، با این حال گمان می‌کنم که یکی از مشکلات مهم فوتبال ایران که موجب عدم پیشرفت آن می‌شود، فقدان نظارت نهادی موثر بر عملکرد باشگاه‌ها و مدیران و ورزشکاران و مربیان است.

تا هنگامی که این نقص برطرف نشود امیدی به رشد معنادار و مستمر فوتبال و کلاً ورزش نمی‌توان داشت. در مورد ضعف در سایر حوزه‌های جامعه نیز همین استدلال کاربرد دارد.
منبع:شهرآرا
انتهای پیام