«حمایت» از سلامت مردم اوز یا «خیانت» کدام؟!
امروز پس از گذشت ۸ ماه از ارتقاء بخش «اوز» به شهرستان جالب است بدانید، شبکه بهداشت ودرمان در این شهرستان استقرار نیافته و مراکز درمانی دولتی در سطح شهرستان اوز نیازهای خود را دارند از خیرین سلامت تأمین می‌کنند ، اما وجه‌های نقدی که این مراکز درمانی دولتی از بیماران دریافت می‌کنند به حساب دولت واریز می‌شود.
بایستی دانشکده علوم پزشکی شهرستان لار امکاناتی را دریافت می‌کند به اسم اوز و آنچیزی را که دارد اختصاص می‌دهد به صورت شفاف و آنلاین بر روی سایت خود قرار دهد، نمی‌شود که مراکز درمانی دولتی باشند امکانات خود را از خیرین بگیرند و پول هم دریافت کنند از مراجعین و خدمات رایگان در اختیار مردم قرار ندهند و معادله بدین نحو باشد که کسب درآمدی باشد برای دولت و فشاری بر مردم؟!
در حال حاضر که پزشکان بومی اوز دکتر صباغی، دکتر فریدی ، دکتر احراری ، دکتر صمدانی ، دکتر رفیعی ، اعلام آمادگی برای مدیریت شبکه بهداشت و درمان کرده‌اند چرا از وجود این پتانسیل‌های بومی ماندگار استفاده نمی‌شود؟
دکتر شمسایی نیروی غیربومی که پس گذراندن ۴ ماه از طرح خود با حمایت دکتر کریمی ریاست دانشکده علوم پزشکی لارستان، به ریاست بیمارستان امیدوار اوز منصوب شد و پس گذشت چهار ماه از ریاست به سمت معاون درمانی دانشکده علوم پزشکی لارستان درآمد و از این پس حضور فیزیکی این نیروی غیرماندگار در بیمارستان اوز کم رنگ شده است.
جالب است بدانید که دکتر شمسایی با وجودی که متخصص چشم پزشکی است ، در برنامه هفتگی بیمارستان امیدوار اوز برنامه چشم پزشک دیده نمی‌شود و در پاسخ به اصرار مردم که چرا از ظرفیت پزشکان بومی ماندگار بهره نمی‌برید ریاست دانشکده علوم پزشکی لارستان رابطه استخدامی را شرط مدیریت شبکه بهداشت یا بیمارستان می‌داند. حال سؤال اینجاست که چگونه یک نیروی طرحی می‌تواند ریاست بیمارستان و هم‌زمان معاونت درمان دانشکده علوم پزشکی لارستان را بعهده بگیرد ولی نیروهای توانمند و رسمی بومی با بهانه‌های واهی که شفاهی گفته می‌شود مثل عدم صلاحیت از دور خارج شوند؟!
در صورتیکه دکتر شمسایی از زمان انتصاب معاونت یعنی ۸ ماه گذشته، در طول هفته در بیمارستان حضور نداشته و به سمت دوم خود یعنی معاونت درمان در لار مشغول است، و در واقع عملاً بیمارستان امیدوار اوز با خلاء ریاست و چشم پزشک مواجه است.
دکتر کریمی ریاست دانشکده علوم پزشکی لارستان که توانایی مدیریتش هم در ادوار گذشته در اداره بیمارستانهای خنج و بیرم و دانشکده بهداشت اوز قبل استعلام است. در این شرایط بحرانی پاندمی کرونا آیا می‌شود با سلامت مردم شوخی کرد ؟
امروزی که بیمارستان و مراکز درمانی اوز با تکیه بر سیل کمک‌های خیرین سلامت بومی اداره می‌شود، آیا نپذیرفتن نیروهای ماندگار بومی شایسته پاسخگویی به این خدمات مردمی است یا موجب دلسردی خدمات ارزنده قشر دلسوز مردم می‌شود.
انتهای پیام/*
