بحران در نیروگاه بندرعباس؛ آیا تعمیرات اضطراری نشانه‌ای از ضعف سیستم است؟
نیروگاه بندرعباس که یکی از تأمین‌کنندگان اصلی برق در جنوب شرق کشور محسوب می‌شود، بار دیگر شاهد بحران فنی در واحد شماره ۲ بخار بود. در حالی که این واحد به دلیل خرابی پمپ آب‌خنک‌کن شماره یک از مدار خارج شد، کارکنان بهره‌برداری موفق شدند در مدت ۳۵ دقیقه آن را به مدار بازگردانند.
این اقدام هرچند نشانه‌ای از مهارت و فداکاری کارکنان این نیروگاه است، اما در عین حال نشان‌دهنده فرسودگی شدید تجهیزات و بحران زیرساختی در صنعت تولید برق کشور نیز هست. آیا نیروگاه بندرعباس می‌تواند بدون نوسازی اساسی، همچنان به تولید پایدار برق ادامه دهد؟
بازگشت سریع واحد ۲ بخار؛ مهارت کارکنان یا ضعف در تجهیزات؟
در نگاه اول، بازگرداندن یک واحد تولیدی به مدار در کمتر از یک ساعت، نشانه‌ای از توانمندی و تجربه کارکنان بهره‌برداری نیروگاه است. اما از سوی دیگر، چرا یک نیروگاه حیاتی مانند نیروگاه بندرعباس، با چنین سطح بالایی از خرابی‌های مکرر مواجه است؟
پمپ آب‌خنک‌کن شماره یک دچار مشکل شد و این امر می‌توانست ۲۰۰ مگاوات برق را از شبکه سراسری حذف کند. این اتفاق، تنها یک هشدار کوچک از وضعیت بحرانی نیروگاه‌های قدیمی و نیاز فوری به نوسازی تجهیزات است.
مسئله اصلی اینجاست که چرا یک قطعه کلیدی مانند پمپ آب‌خنک‌کن باید ناگهان از کار بیفتد و سیستم را به مرز بحران بکشاند؟
فرسودگی تجهیزات؛ مشکل پنهان نیروگاه بندرعباس
نیروگاه بندرعباس با ۶ واحد تولیدی و ظرفیت ۱۳۲۰ مگاوات‌ساعت، یکی از نیروگاه‌های مهم کشور است، اما این نیروگاه به‌شدت فرسوده بوده و سال‌هاست که به تعمیرات اضطراری وابسته است.
عمر بالای تجهیزات، فشار کاری شدید و عدم سرمایه‌گذاری در نوسازی، باعث شده است که این نیروگاه به‌جای تولید پایدار، با بحران‌های مداوم مواجه شود.
بازگرداندن سریع یک واحد به مدار، نشان‌دهنده مهارت کارکنان است، اما اینکه چرا نیروگاهی با این اهمیت، به چنین بحران‌هایی دچار می‌شود، سؤالی است که مدیران صنعت برق باید به آن پاسخ دهند.
نقش این بحران در پایداری شبکه برق کشور
اگر این واحد ۳۵ دقیقه دیرتر به مدار بازمی‌گشت، معادل ۲۰۰ مگاوات برق از دست می‌رفت و احتمالاً بخشی از شبکه سراسری دچار خاموشی می‌شد.
این نشان می‌دهد که شبکه برق کشور تا چه حد به نیروگاه‌های فرسوده وابسته است و چگونه خرابی یک قطعه کوچک می‌تواند کل سیستم را در معرض خطر قرار دهد.
آیا صنعت برق ایران می‌تواند در بلندمدت روی نیروگاه‌هایی مانند بندرعباس که سال‌هاست فراتر از ظرفیت خود کار می‌کنند، حساب باز کند؟
صرفه‌جویی یا راهکاری برای حل بحران برق؟
معاون بهره‌برداری نیروگاه بندرعباس از مردم خواسته است که در مصرف برق صرفه‌جویی کنند. اما آیا این درخواست، راه‌حلی واقعی برای بحران انرژی است؟
مشکل اصلی، فرسودگی زیرساخت‌های تولید برق و عدم سرمایه‌گذاری در توسعه نیروگاه‌های جدید است.
به‌جای تأکید بر صرفه‌جویی، لازم است که وزارت نیرو و شرکت برق حرارتی برای نوسازی تجهیزات و توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، برنامه‌ای مشخص ارائه کنند.
چه باید کرد؟ راهکارهایی برای حل بحران نیروگاه بندرعباس
برای جلوگیری از تکرار چنین بحران‌هایی، اقدامات اساسی باید انجام شود:
۱. سرمایه‌گذاری در نوسازی نیروگاه‌ها
• تعمیرات مکرر، تنها یک راه‌حل موقت است. باید یک برنامه مدون برای جایگزینی تجهیزات قدیمی و افزایش بهره‌وری اجرا شود.
۲. توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر
• وابستگی به نیروگاه‌های حرارتی که عمر مفیدشان رو به پایان است، آینده‌ای مطمئن برای تأمین انرژی کشور نخواهد داشت.
۳. افزایش بودجه برای تعمیرات پیشگیرانه به‌جای تعمیرات اضطراری
• اگر برنامه تعمیرات منظم و مدون باشد، دیگر نیاز به اقدامات اضطراری و لحظه‌ای که می‌تواند شبکه را در معرض خطر قرار دهد، نخواهد بود.
۴. بهبود مدیریت بحران در صنعت برق
• یک نیروگاه مهم نباید تا این اندازه به یک قطعه وابسته باشد که خرابی آن، سیستم را مختل کند. باید برنامه‌ای برای کاهش ریسک و افزایش تاب‌آوری شبکه تدوین شود.
آیا نیروگاه بندرعباس در مسیر پایداری است؟
بازگرداندن سریع واحد ۲ بخار، مهارت کارکنان نیروگاه را نشان داد، اما این اتفاق، بیش از هر چیز، بحران فرسودگی نیروگاه را برجسته کرد.
اگر نیروگاه بندرعباس و سایر نیروگاه‌های مشابه، به‌موقع نوسازی نشوند، چنین بحران‌هایی به خاموشی‌های گسترده‌تر و مشکلات جدی‌تر منجر خواهد شد.
صرفه‌جویی در مصرف برق یک راه‌حل موقت است، اما راه‌حل اساسی، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر و مدیریت بهتر شبکه برق کشور است.
تا زمانی که نیروگاه‌هایی مانند بندرعباس بدون نوسازی اساسی به فعالیت خود ادامه دهند، امنیت انرژی کشور در معرض خطر خواهد بود.
انتهای پیام
