۱۳۰ میلیارد تومان هزینه جشن رسانه‌ای میراث فرهنگی؛ جشن یا حیف‌ومیل بودجه؟
جشنواره چندرسانه‌ای میراث فرهنگی، که از امروز در شیراز آغاز شده است، با هزینه‌ای بین ۵۰ تا ۱۳۰ میلیارد تومان برگزار می‌شود. این در حالی است که این بودجه می‌توانست صرف مرمت و حفاظت آثار تاریخی شود. آیا این جشنواره به واقع در راستای منافع میراث فرهنگی کشور است یا فقط یک حیف‌ومیل دیگر از بودجه عمومی؟
هزینه‌ای سنگین بر دوش میراث فرهنگی
جشنواره چندرسانه‌ای میراث فرهنگی با حضور ۴۰۰ میهمان آغاز به کار کرد، اما هزینه‌هایی که این جشنواره بر وزارت میراث فرهنگی تحمیل کرده است، پرسش‌های جدی در خصوص اولویت‌بندی بودجه این وزارتخانه ایجاد کرده است. تنها هزینه بلیت و اسکان مهمانان رقمی حدود ۸ میلیارد تومان برآورد شده و مجموع هزینه‌ها به عدد شگفت‌انگیز ۱۳۰ میلیارد تومان می‌رسد.
مرمت آثار تاریخی یا جشن؟
منتقدان برگزاری این جشنواره معتقدند که این بودجه هنگفت می‌توانست به جای هزینه شدن در چنین مراسمی، صرف پروژه‌های حیاتی در حوزه میراث فرهنگی شود. کاوش‌های باستان‌شناسی، مرمت آثار تاریخی و حفاظت از محوطه‌های باستانی که در معرض تخریب و غارت قرار دارند، از جمله نیازهای ضروری این حوزه هستند که با کمبود بودجه مواجه‌اند.
دستور وزیر نادیده گرفته شد؟
این جشنواره در شرایطی برگزار می‌شود که سیدرضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی، پیش‌تر دستور توقف هزینه‌کردهای غیرضروری را صادر کرده بود. دستور وزیر بر جلوگیری از برگزاری رویدادهایی تاکید داشت که اولویت‌های اصلی وزارتخانه را به حاشیه میبرد. با این حال، برگزاری چنین جشنواره‌ای آن هم با چنین هزینه سنگینی، نشان می‌دهد که این دستور نادیده گرفته شده است.
حیف‌ومیل منابع عمومی به نام فرهنگ
فعالان میراث فرهنگی تاکید دارند که منابع مالی کشور باید در راستای اهداف واقعی این حوزه هزینه شود. در شرایطی که بسیاری از آثار تاریخی کشور به دلیل نبود بودجه در حال تخریب هستند و کاوش‌های باستان‌شناسی نیز متوقف شده‌اند، برگزاری یک جشنواره پرهزینه نه تنها اولویت ندارد، بلکه به نوعی حیف‌ومیل منابع عمومی تلقی می‌شود.
۱۳۰ میلیارد تومان هزینه برگزاری جشنواره چندرسانه‌ای میراث فرهنگی، آن هم در شرایطی که میراث فرهنگی کشور با چالش‌های جدی مالی مواجه است، پرسش‌های جدی در مورد شفافیت و اولویت‌بندی بودجه این وزارتخانه ایجاد کرده است. آیا بهتر نبود این مبلغ صرف حفاظت و مرمت آثار تاریخی می‌شد؟ پاسخ به این پرسش، به شفافیت بیشتر در هزینه‌کردهای عمومی و نگاه دقیق‌تر به نیازهای اصلی این حوزه وابسته است.
انتهای پیام
