صنایع دستی ایران در گرداب سوءمدیریت؛ تحریم یا بهانه‌ای برای فرار از مسئولیت؟
وضعیت نابسامان صنایع دستی ایران، برخلاف تصور عمومی، کمتر تحت تأثیر چالش‌های بین‌المللی و تحریم‌هاست و بیشتر نتیجه سوءمدیریت، تصمیمات اشتباه و فرصت‌سوزی‌های داخلی است. حجت‌الله مرادخانی، پژوهشگر صنایع دستی و مدرس دانشگاه، در یادداشتی با تحلیل وضعیت فعلی، به مغالطه مدیران در نسبت دادن مشکلات این حوزه به تحریم‌ها پرداخته و بر ضرورت اصلاحات ساختاری تأکید کرده است.
سوءمدیریت؛ عامل اصلی رکود صنایع دستی ایران
مرادخانی در یادداشت خود با اشاره به این که تحریم‌ها همواره دستاویزی برای مدیران شده تا از مسئولیت شانه خالی کنند، تأکید می‌کند که اصلی‌ترین مشکلات صنایع دستی کشور به مدیریت ضعیف، نبود برنامه‌ریزی مدون و فرصت‌سوزی‌های مکرر بازمی‌گردد. به گفته او، در حالی که صنایع دستی ایران می‌تواند به عنوان یکی از اصلی‌ترین منابع ارزآوری و اشتغال‌زایی مورد توجه قرار گیرد، نبود سیاست‌های حمایتی و رهاشدگی این حوزه باعث شده که کارگاه‌های تولیدی کوچک و بزرگ با مشکلات جدی مواجه شوند.
صنایع دستی؛ میراثی که قربانی سیاست‌گذاری‌های نادرست می‌شود
یکی از مهم‌ترین نکاتی که مرادخانی در تحلیل خود به آن اشاره دارد، ضعف در سیاست‌گذاری‌های کلان در حوزه صنایع دستی است. به جای ارائه راهکارهای پایدار برای تقویت تولید و صادرات، تصمیمات مقطعی و غیرکارشناسانه بارها ضربات جبران‌ناپذیری به این حوزه وارد کرده است. تعطیلی گسترده کارگاه‌ها، کاهش تولید، افت کیفیت محصولات و از دست دادن بازارهای بین‌المللی، همه ناشی از نبود یک سیاست‌گذاری منسجم و آینده‌نگر است.
تحریم یا بهانه‌ای برای فرار از مسئولیت؟
این پژوهشگر صنایع دستی معتقد است که بسیاری از مدیران با بزرگ‌نمایی تأثیر تحریم‌ها، از پاسخگویی در برابر عملکرد خود طفره می‌روند. او تأکید می‌کند که اگرچه تحریم‌ها می‌توانند چالش‌هایی ایجاد کنند، اما سهم این عوامل خارجی در مشکلات صنایع دستی بسیار کمتر از عواملی چون مدیریت ناکارآمد، نبود حمایت مالی، عدم نظارت بر بازار و رها کردن تولیدکنندگان است.
انتهای پیام
