بلاتکلیفی خانه ابراهیمی دامغان؛ از مزایده‌های بی‌نتیجه تا تردد معتادان
خانه تاریخی ابراهیمی دامغان، که به‌عنوان یکی از ارزشمندترین بناهای تاریخی این شهر شناخته می‌شود، به‌رغم مزایده‌های مکرر صندوق احیا، همچنان بدون سرمایه‌گذار مانده و با آسیب‌های جدی مواجه است.
این خانه که پیشینه‌ای به‌عنوان اولین مدرسه دامغان دارد، در وضعیت نابسامانی به سر میبرد و به محلی برای تردد معتادان تبدیل شده است.
خانه‌ای با گذشته‌ای درخشان؛ حال و روزی غم‌انگیز
خانه تاریخی ابراهیمی، یکی از بناهای شاخص دامغان، نه‌تنها به‌عنوان میراثی ارزشمند شناخته می‌شود، بلکه یادآور نخستین مدرسه این شهر است. این خانه، که قابلیت تبدیل‌شدن به یکی از قطب‌های فرهنگی و گردشگری دامغان را دارد، به‌دلیل سیاست‌های نادرست و عدم استقبال سرمایه‌گذاران از مزایده‌های صندوق احیا، سال‌هاست در وضعیت بلاتکلیفی به سر میبرد.
مزایده‌های بی‌ثمر و شرایط ناعادلانه
صندوق احیای بناهای تاریخی، در آخرین مزایده خود، این خانه را با کاربری فرهنگی-پذیرایی و با هزینه مرمت ۶ میلیارد تومان، اجاره ماهیانه ۶ میلیون تومان و مدت اجاره ۲۴ سال به سرمایه‌گذاران پیشنهاد داده است. اما این شرایط، به‌ویژه در بستر اقتصادی و اجتماعی فعلی، مورد استقبال قرار نگرفته است. با وجود افزایش مدت اجاره، به‌نظر می‌رسد هزینه‌های سنگین مرمت و بازگشت سرمایه نامطمئن همچنان مانعی بزرگ برای جذب سرمایه‌گذاران باشد.
آسیب‌های جبران‌ناپذیر؛ از بی‌توجهی تا تخریب
بلاتکلیفی خانه ابراهیمی در طول ۱۳ سال گذشته، به این بنا آسیب‌های جدی وارد کرده است. علاوه بر فرسودگی طبیعی، بی‌توجهی به حفاظت از بنا موجب شده است که این مکان به محلی برای تجمع و تردد معتادان تبدیل شود. این وضعیت نه‌تنها هویت تاریخی این خانه را تهدید می‌کند، بلکه امنیت منطقه را نیز به خطر انداخته است.
ضرورت بازنگری در رویکرد صندوق احیا
رویکرد اقتصادی صندوق احیا، که صرفاً بر مبنای کسب سود از بناهای تاریخی است، با شرایط اجتماعی و اقتصادی جامعه محلی همخوانی ندارد. تجربه نشان داده است که سیاست‌های این نهاد، نه‌تنها در مورد خانه ابراهیمی بلکه در دیگر بناهای دامغان مانند کاروانسرای شاه‌عباسی و خانه میررحیمی نیز ناکارآمد بوده است. این بناها همچنان بلاتکلیف هستند و نیاز به تغییر رویکردی جدی احساس می‌شود.
راهکار پیشنهادی؛ موزه‌ای برای آموزش و فرهنگ
با توجه به پیشینه تاریخی خانه ابراهیمی به‌عنوان اولین مدرسه دامغان، پیشنهاد می‌شود این بنا با حمایت نیکوکاران و همکاری نهادهای فرهنگی و آموزشی، به موزه تاریخ آموزش و پرورش تبدیل شود. این کاربری نه‌تنها هویت تاریخی این خانه را احیا می‌کند، بلکه می‌تواند به نقطه‌ای برای جذب گردشگران و ارتقای فرهنگی منطقه تبدیل شود.
خانه ابراهیمی دامغان، که می‌تواند به نگینی درخشان در میان میراث فرهنگی ایران تبدیل شود، امروز در سایه سیاست‌های ناکارآمد و عدم حمایت‌های جدی در آستانه فراموشی قرار دارد. تغییر رویکرد صندوق احیا، همراه با مشارکت نیکوکاران و نهادهای محلی، می‌تواند این خانه را از وضعیت نابسامان کنونی نجات داده و به نمادی از تاریخ و فرهنگ این منطقه تبدیل کند.
انتهای پیام
