چالش تخصیص امکانات به دانشگاه هرمزگان؛ لزوم بازنگری در اولویت‌ها و سیاست‌های حمایتی
در ماه‌های اخیر، سیاست‌های تخصیص انحصاری امکانات طی چند دهه به دانشگاه هرمزگان که مافیا سیاست عضو هیأت امنای آن می‌شوند با توجه به جایگاه آن در مقایسه با سایر مراکز علمی استان با انتقادات فراوانی از سوی برخی صاحبنظران و فعالان حوزه آموزش عالی استان هرمزگان مواجه شده است.
منتقدان بر این باورند که تمرکز گسترده بر این دانشگاه با توجه به فاصله زیاد از محدوده شهری که حتی با زور شورای تأمین اتوبوس‌های فاقد بیمه برون شهری که باید در اختیار دانش آموزان و مردم شهر بندرعباس باشد در اختیار دانشجویان این دانشگاه به ناحق قرار گرفته لذا این دانشگاه به عنوان مقصد اصلی دریافت منابع و تسهیلات، به دلیل جایگاه و نقش فعلی آن در مقایسه با سایر دانشگاه‌های استان و حتی آموزش و پرورش، نیازمند بازنگری جدی است.
یکی از مهم‌ترین محورهای انتقاد، این است که دانشگاه هرمزگان، برخلاف برخی از ادعاها، نه به عنوان دانشگاه مرجع شناخته می‌شود و نه دانشگاه مادر استان هرمزگان محسوب می‌گردد این در حالی است که دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، که سابقه طولانی‌تری در تربیت نیروی انسانی متخصص و توسعه علمی منطقه دارد، در آخرین رتبه‌بندی‌ها، از نظر علمی و آموزشی جایگاهی بالاتر و قوی‌تر از دانشگاه هرمزگان دارند.
انتقاد به سیاست‌های تخصیص منابع
بر اساس این انتقادات، بسیاری از صاحبنظران بر این باورند که سیاست‌های فعلی تخصیص امکانات و منابع به دانشگاه هرمزگان، با توجه به اینکه بسیاری از دانشجویان این دانشگاه پس از فارغ‌التحصیلی در استان ماندگار نمی‌شوند و به دیگر نقاط کشور مهاجرت می‌کنند، نه تنها به توسعه استان کمکی نمی‌کند، بلکه به نوعی اتلاف منابع و فرصت‌ها نیز محسوب می‌شود دانشگاه پیام نور پایین‌ترین اقشار جامعه از لحاظ مالی به علت شهریه پایین دارند آنجا تحصیل می‌کنند مستحق‌تر بود. صاحبنظران آموزشی تأکید دارند که یکی از اهداف اصلی تخصیص منابع به مراکز آموزشی، ایجاد نیروی کار متخصص و ماندگار در همان منطقه است، اما اگر دانشجویان پس از اتمام تحصیلات خود، استان را ترک کنند، این هدف به خوبی محقق نمی‌شود.
ضرورت توجه به دانشگاه‌های پیشرو و بومی
از سوی دیگر، دانشگاه آزاد واحد بندرعباس که به عنوان یکی از مراکز پیشرو در عرصه علمی و تحقیقاتی استان شناخته می‌شود، توانسته است طی سال‌های اخیر نقش مهمی در تربیت نیروی انسانی و توسعه اقتصادی استان ایفا کند. بسیاری از دانش‌آموختگان این دانشگاه پس از فارغ‌التحصیلی در استان باقی مانده و به عنوان نیروی کار متخصص و کارآمد در بخش‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی فعالیت می‌کنند. از این رو، منتقدان بر این باورند که تمرکز بر دانشگاه‌هایی که ارتباط بیشتری با نیازهای واقعی استان دارند و فارغ‌التحصیلان آنها ماندگاری بیشتری در منطقه دارند، باید در اولویت سیاست‌های تخصیص منابع قرار گیرد.
درخواست برای بازنگری در سیاست‌های حمایتی
در نهایت، گروه‌های مختلف از مسئولان و سیاست‌گذاران انتظار دارند که با بازنگری در سیاست‌های تخصیص منابع و امکانات، توزیع این منابع به شکل منصفانه‌تری صورت گیرد. هدف باید آن باشد که به جای تمرکز بر یک دانشگاه خاص، منابع به گونه‌ای توزیع شود که همه دانشگاه‌های فعال استان، به ویژه آنهایی که تأثیر مستقیم و فوری در پیشرفت و توسعه استان دارند، بتوانند از حمایت‌های لازم برخوردار شوند.
در این راستا، پیشنهاد می‌شود که برنامه‌های حمایتی به گونه‌ای طراحی شوند که ضمن توجه به جایگاه علمی و آموزشی دانشگاه‌ها، نیازهای بومی و منطقه‌ای استان نیز به طور دقیق در نظر گرفته شوند تا هرمزگان بتواند به بهترین نحو از منابع خود بهره‌برداری کند و به توسعه پایدار دست یابد.
منتقدان معتقدند تخصیص امکانات به دانشگاه هرمزگان، به ویژه با در نظر گرفتن اینکه بسیاری از دانشجویان آن پس از فارغ‌التحصیلی در استان ماندگار نمی‌شوند، سیاستی نادرست است. آنها تأکید دارند که اولویت باید به مراکزی اختصاص یابد که نقش کلیدی‌تری در توسعه علمی و اقتصادی استان دارند و ظرفیت بیشتری برای ماندگاری فارغ‌التحصیلان و بهره‌مندی استان از استعدادهای بومی دارند.
در نهایت، منتقدان خواستار تجدیدنظر در سیاست‌های حمایتی و تخصیص منابع به دانشگاه‌های استان هستند، تا از اتلاف منابع جلوگیری و توسعه استان به شکلی هدفمندتر دنبال شود.
انتهای پیام
