وضعیتی بغرنج که حذف باستان‌شناسان رقم زده است
«بارها در حفاری‌های و کندوکاوهای شهری به مواد فرهنگی همچون سفال‌های تاریخی برخورد شده که برای آنکه پروژه متوقف نشود، این یافته‌ها یا به میراث فرهنگی گزارش نشده است یا با وجود گزارش کارشناسان میراث فرهنگی، اجازه ادامه پروژه داده شده است. نادیده انگاشتن گذشته، وضع را برای جامعه باستان‌شناسی بغرنج‌تر کرده است. باستان‌شناسان در عرصه تصمیم‌گیری مدیریت شهری هنوز «هیچ» شمرده می‌شوند.»
تیرماه ۱۴۰۳ در حفاری‌های «بریانک» تهران وقتی زمین برای لوله‌کشی شکافته شد، اسکلتی پدیدار شد که سرنوشت آن تا امروز چندان شفاف نشده است. اسکلت از چشم باستان‌شناسان دور مانده است. در بهمن ماه ۱۴۰۲ بخشی از خیابان کارگر جنوبی در تهران فرونشست و سازه‌هایی پدیدار شد که احتمال دادند یک حمام قدیمی کشف شده باشد، اما گودال فرونشست پیش از آنکه کارشناسان میراث فرهنگی و باستان‌شناسان در صحنه حاضر شوند، پوشانده شد و آنها بدون آنکه محل واقعه را دیده باشند براساس نقشه‌های قدیمی تهران نظر دادند که «بنای مکشوفه «معاصر» است. محدوده مذکور خارج از حصار ناصری بوده و همچنین براساس تصاویر هوایی سال ۱۳۱۹ و ۱۳۳۵ به صورت معبر بوده است.»
نادیده گرفتن باستان‌شناسان در عملیات‌های عمرانی و شهری با وجود اسناد بالادستی فقط در تهران اتفاق نیافتاده است. اسفند سال ۱۴۰۲ در اصفهان، هنگام اجرای پروژه هم‌سطح‌سازی در بافت قدیمی شهر بر اثر اصابت چنگال لودرها، محوطه‌ای تاریخی از دل خاک سر بیرون آورد، که بخشی از آن هم در جریان خاک‌برداری تخریب شد. پروژه متوقف شد تا باستان‌شناسان آنجا را که گذر «کمر زرین» می‌گویند، کاوش کنند. آن کاوش‌ها که تا هنوز ادامه دارد، تا کنون به مواد فرهنگی از قرن سوم و چهارم هجری تا قاجار رسیده است.
اصفهان مثل شیراز زخم خورده است، بسیاری از لایه‌های تاریخی آن هنگام ساخت زیرگذر و مترو از بین رفته است. در شیراز هر بار که از اجرای پروژه شهری حرف زده می‌شود، لرزه…
انتهای پیام
