پرتاب نارنجک دستی به سنگ نگاره ساسانی «سراب بهرام» در نورآباد!

یورش افراد نابخرد و فرومایه و پرتاب نارنجک دستی یا همان ترقه دست ساز به صورت نگارکند بهرام دوم ساسانی در منطقه نامدار به «سراب بهرام» سبب شد تا لکه تیره و سرخ رنگی بر روی این یادمان ملی ۱۷۰۰ ساله بنشیند و یادگار ساسانیان را خدشه دار کند.

در اواخر اسپندماه سال گذشته و پس از جشن ملی «چهارشنبه سوری» افراد فرومایه با برنامه ریزی پیشین و سازمان یافته به یادگارهای تاریخی و فرهنگی کشور یورش برده و در اقدامی هماهنگ با پرتاب نارنجک دستی یا همان ترقه دست ساز به آثار و بناهای تاریخی آسیب رساندند. این حرکت نابخردانه و سراسر مشکوک از سنگ نبشته هخامنشی در گنج نامه شهر همدان آغاز و پس از چندین ساعت به پل تاریخی شهر اسپهان (اصفهان) رسید و در دنباله آن و روز بعد، دامان خانه تاریخی و قاجاری زینت الملک و موزه باغ نارنجستان و مدرسه صفوی «خان» شیراز را نیز گرفت. نگارنده همان زمان و در اواخر اسپندماه در گزارشی میدانی آسیب رسانی مشکوک و سازمان یافته را آگاهی رسانی کرد و به گوش مسولان مجموعه تاریخی زینت الملک و میراث فرهنگی استان رساند. در همان زمان به آگاهی نگارنده رسیده بود که همین اقدام در سنگ نگاره ساسانی نامدار به «سراب بهرام» نیز تکرار شده است. از همین روی، دیروز ۱۱ فروردین ماه نگارنده به بازدید از نگارکندنامدار به «سراب بهرام» شهرستان نورآباد رفته و بیننده خدشه دار شدن و پرتاب نارنجک دستی به سوی یادگار ساسانیان بوده است که مایه افسوس و شرم بسیار است.

با این همه، نگارنده بر پایه خویشکاری و مسولیت شهروندی و اجتماعی خویش، موضوع را به آگاهی مدیرکل میراث فرهنگی استان، مسولان یگان حفاظت استان و روابط عمومی میراث فرهنگی رسانده و خواستار پاکسازی هرچه زودتر آن شده است تا مورد سو استفاده دشمنان درونی و بیرونی کشور و بدخواهان تاریخ و فرهنگ ایرانی قرار نگیرد.
همچنین نگارنده باورمند است که این حرکت سازمان یافته و از پیش برنامه ریزی شده بوده و ربطی به «وندالیسم» ندارد و آرمان این گروه از افراد فرومایه ستیز با جشن ملی «چهارشنبه سوری» و جشن جهانی نوروز و آسیب رسانی به یادمان های تاریخی و فرهنگی و ملی کشور بوده است تا چهره فرهنگی ایران را خدشه دار کنند. اما گروه نابخرد و فرومایه نمی دانند که سده ها و هزاره ها از ترک و مغول و تاتار و تازی و عثمانی آمدند و کشتند و اعدام کردند، ولی نتوانستند کاری از پیش ببرند و همچنان فرهنگ ایرانی و جشن ها و آیین های آن بالنده تر به زیست خود ادامه می دهد.

انتهای پیام