پیشنهاد بزرگداشت روز عمّه

به نظر بنده در طول تاریخ به عمّه های عزیز ما به طرز وحشتناکی اجحاف شده است.(ارواح عمه ات!) –این متلک داخل پرانتز را یکی از خوانندگان پر و پاقرص ستون گفت و هِرهِر خندید! —
اما بنده جدی عرض می کنم، چه در فرهنگ شفاهی مردم ایران زمین، چه در ادبیات مکتوب ،چه در طنز و هزل و هجو و شوخی و متلک و…..در حق عمه ها بی انصافی شده و می شود.
آن هم عمه ای که اگر در مواردی که عرض شد، حضور نداشت و به قول عوام بخواهیم عمه را از فرهنگ شفاهی و….بکشیم بیرون! دیگر چیزی برای ما نمی ماند! یعنی نیمی از بار سنگین فرهنگ کوچه و بازار، فرهنگ مختص کاسب ها، فرهنگ داش لاتی، فرهنگ بازیگری، تلویزیون،سینما! فرهنگ رانندگان تاکسی، اتوبوس،مینی بوس و اخیراً مترو و حمل و نقل ریلی، هوایی، و….طی قرون و اعصار گذشته بر دوش همین عمّه ی نازنین ما بوده و کماکان نیز خواهد بود.
با این تفاصیل به نظر شما شایسته نیست که روزی را به پاس خدمات ارزنده ی عمه به تاریخ و فرهنگ و هنر و …و…. به نام نامی ایشان نام گذاری شود؟
شخصیت برجسته ای که در فرهنگ شادی و شوخ طبعیِ ما ایرانیان نقش به سزایی دارد. کسی که نام شیرین اش به انحاء مختلف و با جملات متفاوتی در دعواها، در جشن ها، در بلوف زدن ها، در صف ها، در ادارات، در ملاقات حضوری با مسئولان، در دعواهای سیاسی، جناحی، چپ ، راست، در انتخابات شوراها،( به ویژه شورای روستا!) مجلس شورا، ریاست جمهوری، در هنگام گوش دادن به اخبار رادیو، دیدن و شنیدن اخبار از تلویزیون، شنیدن نرخ دلار، نرخ درهم، هنگام دیدن نرخ ویزیت پزشکان، هزینه های پزشکی،  هنگام دیدن ادا و اطوار منشی های پزشکان عمومی و متخصص و فوق تخصص، در کلانتری ها، در دادگستری ها، در زندان ها، روی پشت بام ها، پایین داخل حیاط، پشت دیوار، این طرف دیوار، آن طرف دیوار، در سرویس بهداشتی ها، در حمام، در مزارع، در باغ ها، در روستا، در شهرها، در تصادفات، در دورهمی ها، در انجمن ها، هنگام خرید، فروش، انعقاد قراردادها، فسخ قرارداد، هنگام رفتن برق، قطعی آب، کُندی اینترنت، قطع شدن واتس اپ، تلگرام، اینستا، فیس بوک و…حتی برای لحظه‌ای  از لب مردم قدرشناس ما دور نمی ماند، آیا شایسته ی یک روز نیست که به نامش نام گذاری شود؟!
خدایی اش با وجود این همه روز: روز دختر، روز پسر، روز مادر، روز پدر، روز هوای پاک، روز حمل و نقل، روز درخت کاری، روز شعر و ادب، روز سینما، روز فلان روز بهمان! آن قدر در تقویم ما روزها به نام این و آن شده است که مدتی است روز را کم آورده ایم و عنقریب باید دست به دامن شب شویم. و یا این که خساست به خرج ندهیم و لااقل هفته ای از سال را به نام «عمه» نامگذاری کنیم، باشد که رستگار شویم. تا نظر شوهر عمه ها چه باشد

انتهای پیام