لزوم توجه بیشتر به وضع فرهنگی و حفاظتی تخت‌جمشید
یکی از مهم‌ترین اماکن گردشگری و تاریخی ایران مجموعه جهانی تخت‌جمشید است. در بازدیدی که مدتی قبل از آنجا داشتم نکاتی جلب توجه کرد که رسیدگی به آنها می‌تواند ضمن حفاظت شایسته‌تر این محوطه تاریخی، بازخورد بهتری برای بازدیدکنندگان و گردشگران نسبت به مدیریت محوطه داشته باشد. ضمن تشکر از تلاش‌هایی که برای نگهداری این محوطه جهانی می شود امیدوارم به موارد زیر هم توجه شود.
مهیار کریمی «راهنمای گردشگری»: یک بازدیدکننده در مسیری که از خودرو پیاده می‌شود تا به جلوی پلکان اصلی تخت‌جمشید می‌رسد، غیر از شکوه ویرانه‌های تخت‌جمشید مقدار قابل توجهی ماسه و نخاله‌های ساختمانی میبیند که در آنجا ریخته شده است. به گفته کارکنان، این مصالح و نخاله‌ها مربوط به کارهای محوطه‌سازی در زمستان سال قبل می‌باشد و هنوز اقدام به جمع‌آوری و خارج کردن آنها را از کنار مسیر ورودی تخت جمشید نشده است.
مسیر بازدید در درون تخت‌جمشید گاهی با کف‌فرشهای چوبی و به منظور حفاظت پوشیده شده است. تعدادی از این چوبها دچار فرسودگی زیاد شده و در برخی موارد میخهای آن شکسته و بیرون زده است. گردشگر حین نگاه کردن به نقوش سنگی باید بخشی از حواسش را به زیر پای خود بدوزد که پایش در سوراخ‌های چوب فرو نرود و زمین نخورد. در مواردی هم که چوبی وجود ندارد بستر اثر بسیار مواج است و آسودگی تماشا و پیاده روی را سلب می‌کند.
در مواردی شیشه‌های محافظ دیوارها و نقوش، بخاطر بارندگی و خاک‌گرفتگی آن‌قدر کثیف هستند که مانع عکاسی و یا لذت بردن گردشگر از تماشای اثر می شود. آیا چنین مکان مهمی نیروهای مخصوصی برای تمیز کردن و نگهداری این شیشه‌ها ندارد و مدیریت آن متوجه چنین موضوعی نیست؟
حضور سگ‌های ولگرد و تکیده در این مجموعه که معمولاً در حال استراحت در زیر سایه‌بانها و کنار دیوارها یا در حال پرسه زدن هستند موضوع دیگریست که چهره ناهنجاری دارد و باعث ترس گردشگران خصوصاً کودکان می شود. رفع این معضل از طریق مشاوره با انجمن‌ها یا مراکز حمایت و نگهداری حیوانات امکان‌پذیر است.
رنگ‌پریدگی و ریختگی رنگ ستون‌ها و نمای بالای سرستون‌ها در ساختمان موزه تخت جمشید هم چهره ناخوشایندی دارد و برطرف کردن آن دشوار نیست.
انتهای پیام
