چرا تعداد معلولان در تجمعات انگشت‌شمار است؟!
شاید برای شما هم سوال پیش آمده که «چرا تعداد معلولان در تجمعات، انگشت‌شمار است؟»
برخی افراد مغرض از تعداد نفرات کم شرکت‌کننده در تجمعات برای تخریب و تمسخر کمپین استفاده می‌کنند و برخی هم از روی دلسوزی از معلولان به دلیل شرکت نکردن در تجمعات انتقاد می‌کنند. اگر شما جزء افراد دلسوز هستید، پیشنهاد می‌کنیم این مطلب را تا پایان بخوانید؛
مشارکت در اقدامات بدیع و موثر کمپین که بدون کسب منفعت مادی و معنوی شخصی، گروهی، سیاسی و … تاکنون دستاوردهای بسیار اما ناکافی داشته، مستلزم آگاهی، بلوغ اجتماعی، حق‌باوری، قوه تشخیص، داشتن انگیزه و حس مبارزه برای تغییر سرنوشت خود است. با این حال دلایلی وجود دارد که باعث کم‌تعدادی معلولان در تمام اقدامات کمپین از جمله شرکت در تجمعات است که به شرح ذیل می‌باشند؛
_ همه معلولان در کانال و پیج کمپین عضو نیستند و کمپین به همه معلولان دسترسی ندارد و همه دنبال‌کنندگان هم همه پست‌ها را نمی‌خوانند( به تعداد دنبال‌کنندگان و بازدید پست‌ها دقت کنید)
_ همه معلولانی که در کمپین هستند دغدغه و اهداف کمپین را ندارند و اکثر آنها دنبال جواب سوال‌ها و رفع مشکلات شخصی خود هستند.
_ همه معلولان علاقمند به مشارکت در تجمعات به حمل و نقل عمومی و یا تاکسی اینترنتی دسترسی ندارند و یا کسی را به عنوان همراه ندارند تا در تردد کمکشان کند.
_همه معلولانی که در کمپین هستند، شدید و خیلی شدید نیستند بسیاری معلولیت متوسط و خفیف دارند و بنابراین حقوق و حمایت‌ها از معلولان شدید و خیلی شدید برایشان مهم نیست. حال آن که به دلیل حوادث یا کهولت سن معلولیت شدید و خیلی شدید را تجربه خواهند کرد و نیاز به حمایت‌های معلولان شدید و خیلی شدید خواهند داشت.
_ دغدغه هر معلولی با معلول دیگر متفاوت است؛ شغل، تحصیل، ازدواج، تفریح و دورهمی، مسکن، بازنشستگی و ….
_ کانال‌ها و گروه‌های مرتبط به دلایل مختلف حتی تسویه حساب‌های شخصی از فراخوان‌های کمپین حمایت نمی‌کنند. در حالی که کمپین از فراخوان‌های حوزه معلولان و بیماران حمایت می‌کند.
_ هیچ انجمن و تشکلی در حوزه معلولیت به دلیل محافظه‌کاری و ترجیح اولویت منافع شخصی/ انجمنی از فراخوان‌های کمپین نه تنها حمایت نمی‌کنند بلکه برخی از آنها افراد را تحت فشار می‌گذارند تا در تجمعات شرکت نکنند؛ مثلا انجمن/انجمن‌هایی وجود دارند که از عکس‌های تجمعات افراد را شناسایی و با آنها تماس می‌گیرند و با دروغ و نیرنگ و شایعه و بعضا با وعده کمک‌های چند میلیونی از همکاری با کمپین منصرف‌شان می‌کنند. یا برخی از افراد که نیاز به حمایت خیریه‌ای انجمن‌ها دارند با سرزنش به دلیل مشارکت در تجمعات مواجه می‌شوند.
_ اغلب معلولان دنبال نفعی از فعالیت‌شان هستند؛ افراد در تجمع چون منفعت زودبازدهی برای خود متصور نیستند، ترجیح می‌دهند در تجمعات شرکت نکنند. اما ممکن است همین افراد را در اردوها و برنامه‌های تفریحی و دورهمی ببینید.
_ برخی از افراد توقع دارند با یک تجمع به حق خود برسند و در صورت عدم رسیدن به حق‌شان، ناامید و مایوس شده و دیگر در تجمعات شرکت نمی‌کنند.
_ بسیاری از افراد به دلیل تنبلی با بهانه قطع مستمری یا برخوردهای قضائی و… در تجمعات شرکت نمی‌کنند. در حالی که تاکنون مستمری هیچ معلولی به دلیل تجمع قطع نشده و برخورد قضایی هم صورت نگرفته.
_ اکثریت قریب به اتفاق معلولان از حقوق خود و مطالبه گری آگاهی ندارند و یا انگیزه‌ای برای تحقق خواسته‌ها و مطالباتشان ندارند. بسیاری دیگر آنقدر از وضعیت کشور مایوس و ناامید هستند که هرگونه اقدامی را برای تحقق مطالباتشان بی‌فایده می‌بینند.( در حالی که کمپین ثابت کرده اقدامات موثر هستند)
_ بسیاری از افراد خجالت می‌کشند در اقداماتی نظیر تجمع شرکت کنند که مبادا عکسی از آنان منتشر شود و توسط آشنایان، شناسایی شوند.
_ بسیاری از افراد دلسوزانه انتقاد می‌کنند در صورتی که خودشان هم هیچ اقدام عملی انجام نمی‌دهند
_ کدام یک از افراد معروف فعال در حوزه معلولان را می‌شناسید که با فراخوان‌های کمپین حتی به صورت زبانی اعلام همبستگی کرده باشد؟( مشکل شخصی دلیلی بر عدم حمایت از جنبش حق‌خواهی معلولان نمی‌تواند باشد)
نتیجه‌گیری؛ اگر تعداد معلولان در فراخوان‌ها بسیار زیاد می‌بود تا الان قطعا وضعیت بهتر از الان بود اما معلولان سکوت و عدم همراهی و حمایت را ترجیح و تشخیص داده‌اند. کمپین با نهایت توان خود با همین تعداد ولو با یک نفر هم شده تا آخرین روز فعالیت خود ادامه خواهد داد و امیدوار است تشکلی/ فردی/ افرادی بتوانند کاری که کمپین در آن ناموفق بود را با موفقیت طی کنند. اگر آن روز کمپین فعال بود قطعا از اقدامات عملی و اجرایی(و نه حرفی و زبانی) دفاع و حمایت خواهد کرد ولو آن تشکل/ فرد/ افراد از مسببان وضعیت فعلی معلولان، تخریب و تمسخرکنندگان کمپین بوده باشند.
انجمن‌ها و خیریه‌های مربوط به معلولان در تهران و شهرهای دیگه مراسم داشتند و چند نفر از معلولان پیشنهاد دادند تا #طومار_سراسری_معلولان رو ببرند در این مراسم امضاء جمع کنند. دقت کنید فقط امضاء جمع کنند نه این که خدای نکرده انجمن‌ها و خیریه‌ها بخوان طومار چاپ کنن و تو زحمت و خرج بیوفتن! هیچ‌کدوم‌شون قبول نکردند و گفتند برامون دردسر می‌شه!
قطعا که همه می‌دونیم امضاء طومار مطلقا هیچ دردسری نداره. این تنها یکی از ده‌ها دلیلیه که ثابت می‌کنه این انجمن‌ها و خیریه‌ها و افراد نقش بسزایی در عقب نگه‌داشتن معلولان از آگاهی و مطالبه‌گری و حقوق‌شون دارند. چه‌جوری باید ثابت کنند که نمی‌خوان معلولان از حق و حقوق‌شون و با انواع مطالبه‌گری‌ها آشنا بشند؟!
از نظر اینها، معلول خوب، معلولیه که برای درخواست کمک، جلوی بهزیستی و اینها تعظیم و آنقدر ناله و زاری کنه تا دل‌شون بسوزه و از محل درآمدهای بی‌حساب و کتاب و بی‌نظارت خیریه‌ای یه لقمه بهش بدن و همیشه منت بذارن سرش. معلولی که از حقش آگاه بشه و جلوی حکومت حق قانونیش رو فریاد بزنه، کابوس بهزیستی و ایناست، چه برسه به این که به حقش هم برسه. چون وقتی خیرها بدونن معلول به حقش رسیده و ماهی پنج میلیون می‌گیره، این‌جوری که الان بریزبپاش می‌کنن به بهزیستی و این تشکل‌ها کمک نمی‌کنند و بازارشون کساد می‌شه.
اگه بدونید برخی از معلولان، با سوءاستفاده از معلولیت و به نام دفاع و حمایت از معلولان زیر سایه و با چراغ سبز بهزیستی چه امپراطوری‌هایی برای خودشون، خانواده و رفقاشون ساختند، دیگه اونایی رو که با تمارض به معلولیت گدایی می‌کنن رو سرزنش و شماتت نمی‌کنید!
انتهای پیام
