مشکلات بیماران ضایعه نخاعی در تامین لوازم بهداشتی/ نباید بابت دست و پای مصنوعی از فرد معلول پول گرفته شود

«محمود کاری» رییس هیات مدیره و مدیرعامل انجمن ندای معلولان ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره افزایش قیمت لوازم بهداشتی مانند پوشک و سوند و مشکلاتی که معلولان ضایعه نخاعی با آن مواجه شده‌اند، گفت: اگر در یک خانواده ۴ نفره یک فرد دارای معلولیت باشد، هزینه آن خانواده دقیقا دو برابر خواهد شد، چراکه فرد معلول یک هزینه اختصاصی دارد که به هزینه خانوار اضافه می‌شود، حالا تصور کنید که اگر این فرد که در خانواده است معلولیت ضایعه نخاعی داشته باشد نیاز به لوازم بهداشتی نیز دارد که همین لوازم بهداشتی هزینه‌های زیادتری را به خانواده اعمال می‌کند و صرفا برای تهیه پوشک باید ماهی ۷۰۰ الی ۸۰۰ هزار تومان خانواده هزینه کند.

وی ادامه داد: حال اگر این فرد دارای معلولیت گرفتار تکرر ادرار شود به سوند و دارو نیز نیاز پیدا می‌کند. ما نمی‌توانیم برای این‌ها عدد و رقم تعیین کنیم، اما مسئولان باید این مسائل را درک کنند که اگر برنامه‌ریزی می‌کنند یا بودجه‌ای را به طور کل برای معلولان حساب کنند باید به این توجه داشته باشند که معلولان ضایعه نخاعی ویژگی‌های خاص خود را دارند.

رییس هیات مدیره و مدیرعامل انجمن ندای معلولان ایران تصریح کرد: به غیر از این‌ها، افراد دارای معلولیت ضایعه نخاعی هزینه رفت و آمد هم دارند یعنی اگر جایی بخواهند بروند باید هزینه رفت و آمد هم بدهند در نتیجه الان هزینه‌های زندگی این افراد بسیار بالاست و با توجه به آنچه که گفته شد، مشخص می‌شود یک فرد ضایعه نخاعی به کمک و حمایت دولت چه مقدار نیاز دارد. البته ما هم می‌دانیم که بودجه و امکاناتی که به سازمان بهزیستی برای تامین هزینه‌ها می‌دهند ناچیز است و سازمان هم مجبور است که به هر کسی نسبت به توانش مبلغی را پرداخت کند، اما آن چیزی که سازمان بهزیستی به عنوان کمک هزینه به این افراد پرداخت می‌کند یک کمک هزینه ناچیز است.

کاری در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: همه معلولان هر کسی که در رسته معلولیتی که دارد مشکل خاص خود را دارد به طور مثال یک معلول که دارای مشکلات رفت و آمد و تحرک و… است، هم در خانه نیز نیاز به پرستار دارد و هم در رفت و آمد بیرون نیاز به مراقب دارد. یا فرد نابینا هم به همین شکل و در مجموع افراد با انواع معلولیت‌ها به نسبت خودشان نیاز به یک سری حمایت‌ها و همکاری‌ها دارند.

وی با اشاره به معلولانی که دچار قطع دست یا پا هستند، گفت: این معلولان به پروتز و اروتز نیاز دارند و باید یک پا یا دست مصنوعی را یکسال یکبار، دو سال یک بار و یا نهایتا پنج سال یکبار به دلیل تغییرات فیزیکی که بدن این افراد پیدا می‌کند، تعویض کنند و یا ممکن است این دست و پا بشکند اما امروز هزینه تهیه یک پروتز پا بالای زانو در هلال احمر شاید بیشتر از ۱۰ الی ۱۵ میلیون تومان باشد و ما انتظار داریم که هلال احمر به تمام افراد دارای معلولیت که برای تهیه این پروتزها و بریس‌ها به آن‌ها مراجعه می‌کنند، خدمات رایگان ارائه دهد، چرا هلال احمر باید از کسی که معلولیت قطع دست و پا دارد و نیاز به پا و دست مصنوعی دارد هزینه دریافت می‌کند این دست و پا برای این فرد قالب گرفته می‌شود و برای هیچ فرد دیگری مناسب نیست چرا از این فرد هزینه دریافت می‌شود مگر برای این فرد امکان فروش این دست یا پای مصنوعی وجود دارد.

رییس هیات مدیره و مدیرعامل انجمن ندای معلولان ایران خاطرنشان کرد: باید دولت تصمیمی بگیرد که از محل اعتبارات موجود هلال احمر برای اروتز پروتز‌ها و لوازم جانبی که افراد دارای معلولیت احتیاج دارند هزینه کند و از این افراد پولی دریافت نشود. در حال حاضر هلال احمر صرفا فقط ده درصد به افراد دارای معلولیت تخفیف می‌دهد و آن هم باید فرد از آبروی خودش بگذرد و اثبات کند که نیازمند است تا ده درصد به او تخفیف دهند و این به نظرم شایسته دولت نیست که افراد دارای معلولیت به این صورت مورد ارزیابی قرار گیرند.

کاری تاکید کرد: باید شرایطی را اعمال کنند اما نباید مردم را دچار مشکل کنند، در حال حاضر فردی که نیاز به یک پای مصنوعی دارد اگر از یک زندگی معمولی هم برخوردار باشد و ماهی ده میلیون حقوق بگیرد و سرپرست یک خانواده ۴ نفره نیز است قطعا اگر یک پای مطلوب مصنوعی بخواهد در مراکز درمانی حدود ۷۰ الی ۸۰ میلیون تومان باید برای آن هزینه پرداخت کند.

وی با بیان اینکه ما از دولت انتظار داریم یک بازنگری جدی در رسیدگی به افراد دارای معلولیت در همه سطوح داشته باشند، گفت: برابر آمارهایی که سازمان بهزیستی ارائه کرده است، حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر افراد دارای معلولیت تحت پوشش سازمان هستند خیلی از افراد دارای معلولیت هم ممکن است در سازمان پرونده نداشته باشند اما از همین حدود بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر حدود ۵۰ هزار نفر در مراکز شبانه‌روزی حمایت دریافت می‌کنند اما از این یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر، یک میلیون و ۵۵۰ هزار نفر به همراه خانواده زندگی می‌کنند.

رییس هیات مدیره و مدیرعامل انجمن ندای معلولان ایران تاکید کرد: حرف ما این است که چرا دولت نگاه جدی به این یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر ندارد درست است که سازمان براساس ضوابطی که دارد به خانواده‌هایی که تشخیص می‌دهد نیازمند هستند کمک هزینه و مستمری پرداخت می‌کند، اما این مستمری کفایت نمی‌کند. هر فرد دارای معلولیت برای خانواده‌اش هزینه و مشکلات خاصی به همراه دارد و بار مالی اضافی به خانواده تحمیل می‌کند و باید جبران شود. نمی‌توان به صرف اینکه یک معلول بیمه پایه تامین اجتماعی یا بیمه پایه صندوق بازنشستگی کشوری دارد کمک هزینه دریافت نکند و این دستورالعمل نابرابری است و سازمان به هر فرد دارای معلولیتی که بیمه دارد کمک هزینه پرداخت نمی‌کند در حال حاضر حداقل حقوق ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است و با این حداقل حقوق یک خانواده‌ای که همه افراد خانواده از سلامت جسمی برخوردار هستند به مشکل می‌خورند.

وی خاطرنشان کرد: ما پیشنهاد می‌دهیم که سازمان بهزیستی، دولت و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با سازمان‌های مردم نهاد که به صورت انجمن‌های ملی فعالیت می‌کنند جلسه برگزار کرده و از این سازمان‌های مردم نهاد به عنوان اتاق فکر خودشان استفاده کرده و حرف‌های انجمن‌ها را بشنوند. متاسفانه امروزه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی از این امکانات و همکاری‌ها استفاده نمی‌کند. سازمان بهزیستی نیز به نوعی تمایلی به ارتباط با سازمان‌های مردم نهاد مطرح و فعال در کشور ندارد. از رییس جمهور و دولت همراه‌شان درخواست داریم که به این مشکلات توجه جدی کنند و بخشی از نارضایتی‌ها و مشکلات این افراد را رفع کنند.

انتهای پیام/