این محوطه یکی از محوطه‌های مهم ایران است که باقدمتی بیش از ۳ هزار سال و جای دادن یکی از مهمترین نقش برجسته‌های دوره الیمائی و پارتی دارای جایگاه ویژه‌ای در تاریخ ایران است.
این منطقه در انتهای کمربند جاده توریستی دشت ایذه واقع شده است که در گذشته توسط هیئت باستان‌شناسی ایرانی ایتالیایی برای اولین بار از تکنولوژی اسکن لیزر توسط جعفر مهرکیان و ویتو مسینا رئیس هیات ایتالیایی مستند نگار شده است. در این محوطه آثار دوره هل تمپ تی(ایلام) با یک نقش برجسته که مراسم بار عام را به تصویر کشیده است وجود دارد.
تفویض قدرت از مهرداد دوم اشکانی به شاهک محلی ایذه است که آن را کامناسکیر می‌دانند و عده نیز آن را همان مرد شمی موجود در موزه ایران باستان می‌دانند.
آنچه ما دوستداران میراث فرهنگی را نگران کرده است رها شدگی و بی در و پیکر بودن تمام محوطه‌های باستانی ایذه است.
من به صراحت می‌گویم در این شهر گویی هیچ تشکیلاتی برای دفاع و حفاظت از میراث فرهنگی وجود ندارد و قاچاقچیان اشیا عتیقه با خیال راحت و فراغ بال در حال غارت محوطه های باستانی ایذه هستند.چیزی به نام نیروهای یگان حفاظت گویی وجود خارجی ندارند.
با توجه به حساسیت بالای مردم ایذه نسبت به آثار تاریخی موجود در این شهر این بی‌توجهی‌ها می‌تواند سبب تنش‌های اجتماعی و ایجاد بحران‌های جبران ناپذیری درآینده شود.
مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی خوزستان و رئیس اداره ایذه در خواب خرگوشی به سر می‌برند. شمی را غارت کرده‌اند،کل محوطه مانند آبکش می‌ماند، در کول فرح هر روزی یک تجاوز جدید به محوطه صورت می‌گیرد، در دشت سوسن باند‌های قاچاق اشیا عتیقه با یکدیگر پکنیک می‌روند در بسیاری محوطه‌های دیگر که برای حفظ امنیت و مراقبت از این محوطه‌ها ترجیح می‌دهیم در رسانه‌ها نام نبریم نیز گروه‌ها و باند‌های خاصی مشغول حفاری و تعرض به محوطه‌ها هستند و این امر در سکوت مطلق متولیان امر صورت می‌گیرد.
آقای وزیر میراث فرهنگی، گردشگری ،صنایع دستی تا قبل از این که اتفاق غیر قابل کنترل و جبران ناپذیری روی دهد بهتر است فورا کمیته را به این شهر اعزام کند تا عمق فجایع را برایش گزارش کنند و این بار نوشداروی بعد از مرگ سهراب نباشیم و علاج واقعه را قبل از وقوع بکنیم.
انتهای پیام
