سیاوش آریا: افراد ناشناس و نابخرد و فرومایه بر پایین استودان های بسیار ارزشمند نامدار به «تنگ زندان» در شهر مرودشت پارس با رنگ شعار نویسی کرده و یادگار تاریخی و ملی را خدشه دار کرده اند.
استودان یا استخواندان به جای گورسپاری استخوان مردگان در روزگار باستانی ایران گفته می شود که برای پاسداشت چهار آخشیج سپند (آب،باد،خاک و آتش) ازصخره ها و دامان کوه ها و سنگ های بزرگ بهره می بردند و درون آن ها را گودال کوچکی کنده و استخوان مردگان را به درون آن ها می ریختند.با این همه،این آرامگاه های باستانی و یادمان های بسیار ارزشمند در کشور ما به درستی نگهداری و حفاظت نمی شوند و بیشتر آنها به حال خود رها شده و در دستخوش نابودی قرار گرفته اند.
اما افراد ناشناس و نابخرد و فرومایه به تازگی بر پایین استودان های ارزشمند نامدار به «تنگ زندان» در شهر مرودشت با رنگ شعار نویسی کرده و یادگار ساسانیان را خدشه دار کرده و چهره زشت و زننده ای را به نمایش گذاشته اند که دل هر دوستدار تاریخ و فرهنگ ایرانی را به درد می آورد.با این همه،نگارنده موضوع را با فرستادن نگاره ها به مدیریت پایگاه جهانی پارسه آگاهی داده و خواستار پاک سازی و رسیدگی به آن شده است.
به باورکارشناسان،این یادمان ملی از این روی ارزشمند است که دو دورۀ تاریخی را درکنار خودجای داده که افزون بر میراث ملی و یادگار نیاکانی ما،برای شناخت این دوره ها و تاثیرپذیری آنان از پیشینیان و یکدیگر و مطالعات باستان شناسی و پژوهش های تاریخی در پیوند با روش و شیوۀ درگورکردن (تدفین) دارای ارج فراوانی است.همچنین یکی ازاین یادگارها که آرامگاهی پساهخامنشی است وابسته به خاندان بومیِ کمتر شناخته شده ای است که نزد باستان شناسان و پژوهشگران از ارزش بسیار بالایی برخوردار است.شناخت و آگاهی های ما از این خاندان که با نام «پَرَتَرَکَه» آنان را می شناسیم آن چنان اندک و ناچیز است که پاسداشت و نگه داشت یادمان های این گروه که تنها دراستان پارس مرکزیت داشته اند بسیار بایسته است و جا دارد که مدیران و مسوولان فرهنگی به این گونه چیزها توجه بیشتری داشته باشند.
به گفتۀ باستان شناسان این دست یادمان ها که روش درگورکردن را نشان می دهد بسیار مهم و ارزشمند است.زیرا هم پژوهش های بسیارکمی بر روی آنان انجام شده و هم شناخت اندکی از آن دردسترس حتا باستان شناسان است و همین ارزش آن را دو چندان می کند.
انتهای پیام