این بار گردشگری طعمه شد!

«با هدف حمایت از اقتصاد گردشگری،صنایع دستی و میراث فرهنگی،صندوق توسعه‌ی صنایع دستی و فرش دستباف و احیاء و بهره برداری از بناها و اماکن تاریخی فرهنگی به «صندوق توسعه‌ی گردشگری» تغییر نام یابد.

اصلاحات اساسنامه جدید بر پایه مأموری محوله، توسط وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی (مسئول) و سازمان برنامه و بودجه کشور ظرف مدت سه ماه پس از لازم الاجرا شدن این قانون تهیه و به تصویب هیات وزیران می‌رسد.»

صندوق احیا با ۲۰ میلیارد تومان بودجه  از سال ۸۴ شروع به کار کرد. در آن زمان ۲۶۹ بنای  بدون سند یا سنددار، دارای معارض و چندین مالک، نفیس و غیر نفیس در فهرست هیات وزیران به صندوق واگذار شد و هیچ کس نپرسید چگونه این همه بنا با سندهای مشکل‌دار بدون تشخیص نفایس به صندوق واگذارشده؟!

در طول ۱۷ سال فقط حدود ۱۵۰ بنا را می‌توانستند  به بخش خصوصی واگذار کنند که از این تعداد تنها ۴۰ بنا به بهره‌برداری رسیده و نکته تاسف‌بار تر این که از این ۴۰بنا هم دست کم پرونده حقوقی ۱۴ بنا تا سال گذشته باز بود.

با این حال سال ۹۸ اعلام شد که نام صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی به «صندوق توسعه صنایع دستی و فرش و احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی» تغییر کرده است و بهانه  آن را ماده ۸ قانون «حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی» مصوب اسفند ۹۶ دانستند.

در واقع قرار بود برای هنرمندان و صنعتگران  و استادکاران حوزه صنایع دستی هم مانند سایر هنرمندان که برایشان در وزارت فرهنگ و ارشاد  یک صندوق هنر تشکیل شده و وام و تسهیلات هر چند ناچیز و بیمه پرداخت می‌شود، صندوق چنین کارکردی  برای جامعه صنایع دستی و فرش داشته باشد و بتواند در مواقعی همچون کرونا یا وقایع اخیر برای هنرمندان از طرقی جبران خسارت کند و بیمه و تسهیلات دیگر را پیگیری کند…

قرار بود منابع صندوق از محل بخشی از تسهیلات صندوق کارآفرینی امید ( مهر رضا(ع) ) بخشهای  دولتی و غیردولتی و درآمدهای حاصل از فعالیت‌های صندوق پس از درج در بودجه سنواتی و گردش در خزانه و درصدی از فروش بلیت اماکن تاریخی و‌موزه‌ها( مراکزی که خود با بحران بودجه مواجه‌اند) تامین شود‌.

همچنین دولت( وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کنونی ) می‌تواند  ۳۰ درصد از درآمدهای این وزارتخانه را به جهت تقویت منابع به این صندوق اختصاص دهد.

شما فکر می‌کنید از سال ۹۸ تاکنون و حتی از سال ۹۶ تا کنون از سوی همین صندوق ورشکسته که در پرداخت حقوق یومیه کارکنان خود مانده و صرفا وبال بناهای تاریخی شده تا شیره جان آنها را بمکد چه اقدامی در جهت حمایت از هنرمندان صنایع دستی برداشته شد یا چند کارشناس و هنرمند صنایع دستی اصلا این صندوق را منبع و مرجع خود می‌دانند؟! این که از سال ۸۴ تا کنون چه بلایی به اسم احیا سر ۲۶۹ بنای تاریخی آمده پیشکش!

حال در اقدامی مشابه این بلا  قرار است بر سر گردشگری کشور بیاید. خواسته‌ای در دوره کرونا از سوی بخش خصوصی گردشگری مطرح شد که صندوق حمایت گردشگری تشکیل شود چیزی شبیه صندوق حمایتی بخش کشاورزی اما آنچه اکنون به عنوان مطالبه بخش خصوصی گردشگری، وزارتخانه می‌خواهد در لایحه بودجه ۱۴۰۲ بگنجاند واقعا مسخره است.

صندوق روزگاری ساختاری داشته و قرار بوده در حوزه احیا  و بهره‌برداری بناهای تاریخی گام حمایتی و سرمایه‌گذاری بردارد که رسما کارنامه منفی و مردودی در این حوزه دارد.
از عهده این وظیفه برنیامده، هیچ، بخشی از وظیفه صنایع دستی هم به آن محول شده از عهده این یکی که در‌حد صفر هم برنیامده حالا نوبت گردشگری است؟!

این شتر گاو پلنگ قرار است چه خروجی داشته باشد و به کدام سمت و سو می‌رود،سرنوشت کارکنان بخت برگشته صندوق با این تصمیمات چه می‌شود؟!
 
این اصلاً آن چیزی نیست که بخش خصوصی و سرمایه‌گذار در حوزه میراث یا صنایع دستی یا گردشگری منتظر آن بوده است.

در بخش گردشگری که بخش‌های خصوصی، صندوق حمایتی شبیه صندوق حمایتی کشاورزی می‌خواستند که بیمه حوادث را در بربگیرد. مثلا کشاورزی بیمه خشکسالی دارد آنها هم می‌خواستند شبیه این بیمه در بخش گردشگری باشد‌ مثلا یک دفتر خدمات مسافرتی، خدمات گردشگری‌ عید یا تابستان یا فصل‌های دیگرش را بخرد اما یک حق بیمه پرداخت کند که اگر یک بحران یا حوادث غیرمترقبه‌ای مانند اتفاقات سال ۹۸ یا پاییز سال ۱۴۰۱ یا کرونا و…رخ داد یا سیل و زلزله آمد یا هواپیما تاخیر داشت، جاده یا هتل بسته شد و… این آژانس و کارکنانش و مشتریانش ضرر و زیان نبینند و ورشکسته نشوند.

وقتی خیال بخش خصوصی گردشگری راحت باشد که اگر بحرانی رخ داد بیمه‌ای‌ وجود دارد که جبران خسارت می‌کند، ریسک بیشتری می‌کند و سفر بیشتری را تضمین می‌کند و اتفاقات مثبت بیشتری رقم می‌خورد. نتیجه این اطمینان خاطر به توسعه گردشگری و تقویت زیر ساخت‌های گردشگری کمک می‌‌کند.

هرچند روال کار با جزییات مشخص نشده بود اما پیشنهاد شده بود دولت بخشی از اعتبارات این صندوق را از محل عوارض خروج از کشور، مالیات بخش‌های مختلف گردشگری، هزینه صدور یا تغییر پروانه‌های حوزه گردشگری و… تامین کند. منابع تغذیه گوناگونی برای این صندوق در نظر گرفته شود و ما به ازای آن بیمه‌های تضمینی و اقدامات حمایتی گردشگری بوجود آید. دپارتمان حقوقی قوی برایش شکل بگیرد تا قوانین مرتبط با گردشگری را پیگیری کند، بودجه‌های گردشگری دولت و برنامه‌های توسعه مصوب مجلس را رصد کند، دستورالعمل‌های دست و پاگیر را پیدا کند و درخواست حذف بدهد و یا بالعکس خواهان یکسری دستورالعمل و آیین‌نامه اجرایی و حمایتی در دولت و مجلس شود. یک صندوق کاملا حمایتی و کارآمد که ۴۹ درصد از آن دولت باشد و ۵۱ درصد متعلق به بخش خصوصی باشد.توانمندی داشته باشد و هیات مدیره و مدیرعاملش از طریق مجمع انتخاب شود و…

چه کارنامه وزینی در صندوق وجود داشته که صندوق‌ حمایت از صنعتگران مظلوم و کم‌توان حوزه صنایع دستی و صندوق حمایت از بخش خصوصی گردشگری را می‌خواهید به آن بسپارید؟!وضعیت بناهای تاریخی و گل سرسبد آنها عمارت مسعودیه برایتان عبرت نشد؟

اصلا صندوقی چنین بزرگ با بودجه‌ای بزرگ و وظایفی بزرگ دقیقا موازی با اهداف وزارتخانه جز مفسده و گماردن مدیران و کارکنان سفارشی و بی‌تخصص و ایجاد یک الیگارشی‌و‌حاشیه امن برای برخی چه کارایی دیگری می‌تواند داشته باشد؟

انتهای پیام