با نوع نوینی از تاراج رفتن سرمایه کارگران و بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی آنهم به کام بانک رفاه مواجهه هستیم آنرا پای زرنگی مدیرعامل بانک باید نوشت یا عدم آگاهی و شناخت گردانندگان تأمین اجتماعی و یا شکل سومی که حاصل گاوبندی مدیرعامل و معاون اقتصادی تأمین اجتماعی با مدیرعامل بانک رفاه باشد، الله اعلم.
جهت وصول طلب سازمان تأمین اجتماعی از دولت تلاشهای زیادی را نمایندگان مجلس ، نمایندگان کار و کارگری و بازنشستگان سندیکای شرکای تأمین اجتماعی کشیدند و در ماه‌های پایانی امسال طلبکاری سالیان گذشته سازمان تأمین اجتماعی از دولت با واگذاری پالایشگاه نفت شازند به این سازمان وصول می‌شود.
بخشی از طلب سازمان اجتماعی که معادل ۹۰ هزار میلیارد تومان بود را بگذارید کنار پالایشگاه سوده شازند که درآمد سود سالانه آن معادل ۱۰۰ هزار میلیارد تومان در سال سود سالیانه را با دلار فعلی مالک می‌شود این امر یک موفقیت بسیار بزرگ برای مدیران سازمان تأمین اجتماعی و بارقه امیدی مقابل چشمان بیمه‌شدگان بود که از طرفی دانشگاه‌های علوم پزشکی را هم امیدوار به دریافت طلبشان می‌کرد.
درآمد پالایشگاه شازند ۲/۵ برابر درآمد شرکت‌های شستا که مجموع ۱۶۲ شرکت هستند بود بدین معنا که درآمد کل این شرکت‌ها ۵۰ هزار میلیارد تومان می‌شود ولی پالایشگاه نفت شازند به تنهایی دو و نیم برابر در سال حال چرا و طبق چه عقل سلیم و معادله‌ای به طور نامعلوم و نامشخص این شرکت را به بانک رفاه واگذار کردند؟
پالایشگاهی که سود سالیانه آن بالای ۱۰۰ هزار میلیارد تومان است درصدی از این سود معادل ۹۰ هزار میلیارد تومان را به عنوان بدهکاری سازمان تأمین اجتماعی به بانک می‌پرداختند یا آهن قراضه پالایشگاه ۱۴ هزار میلیارد تومان ارزش داشت نه اینکه پالایشگاه را با کل سودش واگذار کنید.
اگر این پالایشگاه باقی می‌ماند نسل‌های آینده را تأمین می‌کرد و سازمان تأمین اجتماعی کشکول گدایی دیگر دست نمی‌گرفت.
انتهای پیام
