در این دوره نیز مدعیان انقلابی‌گری با اهرم فقر و گرسنگی اقشار مختلف مردم سعی دارند به جیب سایر اقشار هجوم ببرند و این در حالی است که اگر دوقطبی یا همان شکافی در کشور ایجاد شده است عامل اصلی شیوه حکمرانی سیاستمداران است.
اینکه احساسات و عواطف فقرا را علیه اغنیا بشورانند تا بتوانند به سفره‌ها چنگ‌اندازی کنند حربه‌ای است که برای بقای برخی سیاست‌ها در پیش گرفته شده و خیر و منفعتی برای فقرا یا مردم عادی ندارد.
تصدیق کننده این ادعا نیز عملکرد و دستاورد چهل ساله‌ای است که جریان حاکم در پیش گرفت و امروز شاهد عمیق‌تر شدن مشکلات و تبعیض‌ها هستیم.
حکام هر پولی که از جیب اغنیا بیرون بکشند به جیب فقرا نمی‌ریزند و برای خود خرج می‌کنند و از طرفی سرمایه‌داران که دست‌شان در اقتصاد است نیز جبران این اقدام حکام را به حساب جیب فقرا می‌نویسند و از حلقوم آن‌ها بیرون می‌کشند بنابراین فریب دوقطبی‌های ساخته شده را نباید خورد.
اندکی تامل در شعارها و اقدامات این چهل سال برای رسیدن به این حقیقت کافی است که دریابیم هر روز فقرا و قشر متوسط ضعیف‌تر شدند و اغنیا غنی‌تر پس دوقطبی‌های کاذب امثال مخبر خدعه‌ای است برای افزایش گرانی‌ها و فشارهای اقتصادی…
بی‌شک‌لاکچری زندگی کردن حق همه ایرانیان است و نباید ننگ نمایش داده شود. اینکه مسئولان و خانواده‌های‌شان سرمایه‌دار و لاکچری باشند ولی در میان مردم این نوع زندگی را به منکر تبدیل کنند ترفندی برای نیتی نامبارک است.
همین قماشی که بارها زندگی لاکچری را تقبیح کرده‌اند چرا از مناسبات زندگی بزرگان دین و کیفیت زندگی دینوی آن‌ها سخن نمی‌گویند؟!بزرگان دین قناعت داشتند ولی این موضوع با فقیر بودن متفاوت است، حضرات توضیح دهند کدام یک از امامان در فقر زندگی کردند؟!
انتهای پیام
