به گزارش اشکان نیوز ، برای ساخت این جاده ابتدا درختان جنگل دره تنگ اشکن را قطع و سپس منابع طبیعی، محیط زیست و میراث فرهنگی که برخی از این آثار در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌اند را تخریب کنند که بعضا این اتفاق در بسیاری از نقاط این مسیر اتفاق افتاده است.
جاده‌ای که نشان از بی‌برنامه بودن در اجرای آن دیده می‌شود. مجریان و پیمانکاران بر سر یک مسیر به توافق نرسیده و تا کنون بیش از چند بار این مسیر را تغییر داده‌اند.
ناگفته نماند که برای استقرار تجهیزات و ساختمان‌های اداری و کارگری، پیمانکار بیش از یک هکتار از منابع طبیعی و پوشش گیاهی را تخریب کرده و از بین برده است با وجود اینکه اهالی روستای اسلام‌آباد اعلام آمادگی برای واگذاری زمین مناسب را به مجری داده‌اند ولی اهالی روستا با مخالفت مجری و فرماندار وقت شهرستان روبرو شده‌اند.
در آخر مسیر جاده را به صورتی طراحی کرده‌اند که شواهد و قراین نشان از تخریب بیشتر و از بین بردن میراث فرهنگی، منابع طبیعی و محیط زیست دارد.
گورستان دوران اسلامی روستای اسلام‌آباد به شماره ثبت ملی ۱۵۴۸۸، پناهگاه صخره‌ای تنگ شکن ۱ به شماره ثبت ملی ۱۶۰۴۲، قلعه قره جخون که در شمار فهرست آثار ملی به شماره ۱۵۴۵۰ به ثبت رسیده‌اند و بقایای دیوار سنگ‌چین بند و بست که با احداث این جاده در معرض نابودی و از بین رفتن هستند.
گورستان اسلام‌آباد کمتر از ۱۰ متر با جاده آسفالته فاصله دارد. در هنگام ساخت جاده آسفالته حتی میراث فرهنگی شهرستان ارسنجان و استان فارس تلاش در حفظ حریم و عرصه این گورستان نکرده‌اند. پناهگاه صخره‌ای تنگ اشکن که در جنوب این تنگه قرار دارد با قدمتی برابر با دوران فرا پارینه سنگی که نشان از حضور انسان در این منطقه را دارد.
اما متأسفانه برای عریض کردن و ساخت جاده جدید عرصه و حریم آن را نادیده گرفته و بخش غربی پناهگاه را از بین برده‌اند که این تخریب همچنان ادامه خواهد داشت.
قلعه قره جُخون در شمال‌غربی روستای اسلام‌آباد و در مسیر راه احداثی قرار دارد که تصاویر ماهواره‌ای نشان از آن دارد که جاده را به شکلی طراحی کرده‌اند که بی‌شک یا تخریب آن را در بر دارد و یا عرصه و حریم آن را نادیده خواهند گرفت که در دراز مدت منجر به تخریب آن می‌شود. با توجه به شواهد باستان‌شناسی ارتفاعات کوه‌های پیرامون قلعه قره جُخون، روستاهای اسلام‌آباد و بکهدان جشنی ارسنجان و ارتفاعات جنوبی روستاهای سر چاهان و سر پنیران مملو از آثار باستانی همچون گور‌های سنگ‌چین به نام خرفت‌خانه است. این گور‌ها متعلق مردمانی است که در روزگان دور در این مناطق زندگی می‌کرده‌اند.
پرسش‌هایی که می‌توان مطرح کرد آن است که آیا این برخورد با طبیعت و آثار میراث فرهنگی در یکی از زیباترین جنگل‌های استان فارس درست است؟ آیا کارشناسان میراث فرهنگی استان فارس از این اتفاقات با خبر هستند؟ آیا کارشناسان اداره کل استان فارس پیش از اجرایی شدن طرح از این منطقه بازدید می‌دانی به عمل آورده‌اند؟ اگر جواب آن‌ها مثبت است پس چرا آثار ملی منطقه را نادیده گرفته‌اند؟
آیا کسی از این کارشناسان تا کنون از طرح آگاهی داشته و اگر بله چرا با توجه به طرح اولیه اجرای جاده نباید عرصه و حریم آثار ثبت ملی در این محدوده در نظر گرفته شود؟ و دوم آنکه چرا باید مجری توانایی جابجایی مسیر را داشته باشد علی‌رغم اینکه آثار ثبت ملی در مسیر این جاده قرار دارند.
انتهای پیام
-
-
-
-
